wijken
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /ˈʋɛi̯kə(n)/
Audio: (file) - Rhymes: -ɛi̯kən
Etymology 1
From Middle Dutch wiken, from Old Dutch *wīcan, from Proto-West Germanic *wīkwan, from Proto-Germanic *wīkwaną.
Verb
wijken
Conjugation
| Conjugation of wijken (strong class 1) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | wijken | |||
| past singular | week | |||
| past participle | geweken | |||
| infinitive | wijken | |||
| gerund | wijken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | wijk | week | ||
| 2nd person sing. (jij) | wijkt, wijk2 | week | ||
| 2nd person sing. (u) | wijkt | week | ||
| 2nd person sing. (gij) | wijkt | weekt | ||
| 3rd person singular | wijkt | week | ||
| plural | wijken | weken | ||
| subjunctive sing.1 | wijke | weke | ||
| subjunctive plur.1 | wijken | weken | ||
| imperative sing. | wijk | |||
| imperative plur.1 | wijkt | |||
| participles | wijkend | geweken | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- achteruitwijken
- afwijken
- heenwijken
- inwijken
- nawijken
- ontwijken
- opwijken
- overwijken
- terugwijken
- uiteenwijken
- uitwijken
- verwijken
- voorwijken
- wegwijken
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
wijken
- plural of wijk