ĝojo

Espéranto
Dans d’autres systèmes d’écriture : gxojo, ghojo

Étymologie
De l’italien gioia.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif ĝojo
\ˈd͡ʒo.jo\		 ĝojoj
\ˈd͡ʒo.joj\
Accusatif ĝojon
\ˈd͡ʒo.jon\		 ĝojojn
\ˈd͡ʒo.jojn\

ĝojo \ˈd͡ʒo.jo\

  1. Joie, allégresse.
    • Kun granda ĝojo mi rimarkas, ke Beata respondas al tiu ĉi propono per rideto, kiu estas eĉ pli varma kaj intima ol kutime. — (Ulrich Matthias, Fajron sentas mi interne)
      Avec une grande joie, je remarque que Beata répond à cette proposition par un sourire encore plus chaleureux et intime que d’habitude.
    • Mi ne farus al vi komplezon, se mi per mallerta mano volus analizi la ĝojon de tiu ĉi longe disigita kaj nun denove kunigita familio. — (Louis-Lazare Zamenhof, La batalo de l’ vivo, 1891)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Antonymes

Prononciation
  • Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « ĝojo [Prononciation ?] »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.