μονόδους

Grec ancien

Étymologie

Composé de μόνος, mónos un, seul ») et de ὀδούς, odoús dent »).

Adjectif

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif μονόδους οἱ μονοδόντες τὼ μονοδόντε
Vocatif μονόδους μονοδόντες μονοδόντε
Accusatif τὸν μονοδόντα τοὺς μονοδόντας τὼ μονοδόντε
Génitif τοῦ μονοδόντος τῶν μονοδόντων τοῖν μονοδόντοιν
Datif τῷ μονοδόντι τοῖς μονοδοῦσι(ν) τοῖν μονοδόντοιν

μονόδους, monódous *\Prononciation ?\

  1. Qui n’a qu’une seule dent.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.