πανάκεια
Grec
Étymologie
- Du grec ancien πανάκεια, panákeia.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | η | πανάκεια | οι | πανάκειες |
| Génitif | της | πανάκειας | των | πανακειών |
| Accusatif | τη(ν) | πανάκεια | τις | πανάκειες |
| Vocatif | πανάκεια | πανάκειες | ||
πανάκεια (panákia) \paˈna.ci.a\ féminin
Voir aussi
- πανάκεια sur l’encyclopédie Wikipédia (en grec)
Grec ancien
Étymologie
- De πάναξ, pánax (« panacée »), dérivé de ἄκος, ákos (« remède »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ἡ | πανάκεια | αἱ | πανακείαι | τὼ | πανακεία |
| Vocatif | πανάκεια | πανακείαι | πανακεία | |||
| Accusatif | τὴν | πανάκειαν | τὰς | πανακείας | τὼ | πανακεία |
| Génitif | τῆς | πανακείας | τῶν | πανακειῶν | τοῖν | πανακείαιν |
| Datif | τῇ | πανακείᾳ | ταῖς | πανακείαις | τοῖν | πανακείαιν |
πανάκεια, panákeia féminin
Prononciation
- *\pa.ná.keː.a\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\paˈna.ki.a\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\paˈna.ki.a\ (Koinè (IVe siècle))
- *\paˈna.ci.a\ (Byzance (Xe siècle))
- *\paˈna.ci.a\ (Constantinople (XVe siècle))
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.