πραΰτης
Grec ancien
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ἡ | πραΰτης | αἱ | πραΰτητες | τὼ | πραΰτητε |
| Vocatif | πραΰτης | πραΰτητες | πραΰτητε | |||
| Accusatif | τὴν | πραΰτητα | τὰς | πραΰτητας | τὼ | πραΰτητε |
| Génitif | τῆς | πραΰτητος | τῶν | πραϋτήτων | τοῖν | πραϋτήτοιν |
| Datif | τῇ | πραΰτητι | ταῖς | πραΰτησι(ν) | τοῖν | πραϋτήτοιν |
πραΰτης, praütês féminin
- Variante de πραότης.
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.