σήσαμον
Grec ancien
Étymologie
- Voir σησάμη, sēsámē (« sésame »).
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Nominatif | τὸ | σήσαμον | τὰ | σήσαμα | τὼ | σησάμω |
Vocatif | σήσαμον | σήσαμα | σησάμω | |||
Accusatif | τὸ | σήσαμον | τὰ | σήσαμα | τὼ | σησάμω |
Génitif | τοῦ | σησάμου | τῶν | σησάμων | τοῖν | σησάμοιν |
Datif | τῷ | σησάμῳ | τοῖς | σησάμοις | τοῖν | σησάμοιν |
σήσαμον, sḗsamon neutre
Dérivés dans d’autres langues
- Grec : σουσάμι
- Latin : sesamum
Prononciation
- *\sɛ̌ː.sa.mon\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\ˈse.sa.mon\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\ˈsi.sa.mon\ (Koinè (IVe siècle))
- *\ˈsi.sa.mon\ (Byzance (Xe siècle))
- *\ˈsi.sa.mon\ (Constantinople (XVe siècle))
Références
- « σήσαμον », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.