σελήνη
: Σελήνη
Grec
Étymologie
- Du grec ancien σελήνη, selḗnē.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | η | σελήνη | οι | — |
| Génitif | της | σελήνης | των | — |
| Accusatif | τη(ν) | σελήνη | τις | — |
| Vocatif | σελήνη | — | ||
σελήνη, selíni \seˈli.ni\ féminin
- (Astronomie) Lune.
Synonymes
Dérivés
- σεληναίος
- σελήνη του μέλιτος
- σεληνιάζομαι
- σεληνιακός
- σεληνιασμός
- σελήνιο
- σεληνογραφία, σεληνογραφικός, σεληνογράφος
- σεληνοειδής
- σεληνοκεντρικός
- σεληνοσκόπιο
- σεληνοτοπογραφία, σεληνοτοπογραφικός
- σεληνοτροπισμός
- σεληνόφως, σεληνόφωτο, σεληνοφώτιστος, σεληνόφωτος
- σεληνάκατος
- ημισέληνος
- πανσέληνος
Grec ancien
Étymologie
- Du proto-grec *selasnā lui-même issu de l’indo-européen commun *swelō.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ἡ | σελήνη | αἱ | σελήναι | τὼ | σελήνα |
| Vocatif | σελήνη | σελήναι | σελήνα | |||
| Accusatif | τὴν | σελήνην | τὰς | σελήνας | τὼ | σελήνα |
| Génitif | τῆς | σελήνης | τῶν | σεληνῶν | τοῖν | σελήναιν |
| Datif | τῇ | σελήνῃ | ταῖς | σελήναις | τοῖν | σελήναιν |
σελήνη, selḗnē féminin
Synonymes
- μήν (« mois »)
Dérivés
- ἀσέληνος (« sans lune »)
- δωδεκάσεληνος (« de douze mois »)
- πανσέληνος (« pleine lune »)
Prononciation
- *\se.lɛ̌ː.nɛː\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\seˈle̝.ne̝\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\seˈli.ni\ (Koinè (IVe siècle))
- *\seˈli.ni\ (Byzance (Xe siècle))
- *\seˈli.ni\ (Constantinople (XVe siècle))
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- « σελήνη », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.