συγγενής

Grec

Étymologie

Du grec ancien συγγενής, sungenês.

Adjectif

συγγενής, syngenís \Prononciation ?\

  1. Congénital, apparenté.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

  • συγγενικός

Dérivés

Nom commun

συγγενής, syngenís \Prononciation ?\ masculin

  1. Parent, cousin, personne apparentée.
    • μακρινός συγγενής, lointain cousin.

Références

  • Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (συγγενής)

Grec ancien

Étymologie

Dérivé de συγγίγνομαι, sungignomai  être né avec »), lui-même de γίγνομαι, gígnomai  naître »).

Adjectif

συγγενής, sungenês *\Prononciation ?\

  1. Congénital, apparenté, fraternel.
    • Κράτος Βία τε, σφῷν μὲν ἐντολὴ Διὸς
      ἔχει τέλος δὴ κοὐδὲν ἐμποδὼν ἔτι.
      ἐγὼ δ' ἄτολμός εἰμι συγγενῆ θεὸν
      δῆσαι βίᾳ φάραγγι πρὸς δυσχειμέρῳ.  (Eschyle, Prométhée enchaîné)
      Kratos et Bia ! Pour ce qui vous concerne, l’ordre de Zeus est accompli. Rien de plus. À cet escarpement tempétueux je n’ose lier violemment un Dieu fraternel. Mais la nécessité me contraint d’oser. Il est terrible d’enfreindre l’ordre du Père.  (traduction)
  2. Inné.

Synonymes

  • συγγενικός

Antonymes

Dérivés

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.