τύχη

Voir aussi : Τύχη

Grec

Étymologie

Du grec ancien τύχη, túkhê.

Nom commun

τύχη, týchi \ti.çi\ féminin

  1. Chance, sort, destin.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

  • τυχερός chanceux »)

Références

  • Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (τύχη)

Grec ancien

Étymologie

Déverbal de τυγχάνω, tunkhánō se produire », « atteindre un but, une cible »)[1], l’idée sous-jacente est celle de « toucher au but, arriver à bon port ».

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif τύχη αἱ τύχαι τὼ τύχα
Vocatif τύχη τύχαι τύχα
Accusatif τὴν τύχην τὰς τύχας τὼ τύχα
Génitif τῆς τύχης τῶν τυχῶν τοῖν τύχαιν
Datif τῇ τύχ ταῖς τύχαις τοῖν τύχαιν

τύχη, túkhē féminin

  1. Chance, fortune, providence.
    • Ἀγαθῇ τύχῃ
      Bonne chance ! Bon courage !
  2. Malheur, adversité.

Variantes

  • τιούχα, τούχα (Béotien)

Dérivés

Dérivés dans d’autres langues

Prononciation

Références

  1. « τύχη », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.