τύχη
: Τύχη
Grec
Étymologie
- Du grec ancien τύχη, túkhê.
Nom commun
τύχη, týchi \ti.çi\ féminin
Dérivés
- τυχερός (« chanceux »)
Références
- Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (τύχη)
Grec ancien
Étymologie
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Nominatif | ἡ | τύχη | αἱ | τύχαι | τὼ | τύχα |
Vocatif | τύχη | τύχαι | τύχα | |||
Accusatif | τὴν | τύχην | τὰς | τύχας | τὼ | τύχα |
Génitif | τῆς | τύχης | τῶν | τυχῶν | τοῖν | τύχαιν |
Datif | τῇ | τύχῃ | ταῖς | τύχαις | τοῖν | τύχαιν |
τύχη, túkhē féminin
- Chance, fortune, providence.
Ἀγαθῇ τύχῃ
- Bonne chance ! Bon courage !
- Malheur, adversité.
Variantes
- τιούχα, τούχα (Béotien)
Dérivés
- τυχηρός
- τυχερῶς
Dérivés dans d’autres langues
- Grec : τύχη
Prononciation
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- « τύχη », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.