ἐξομολογητήριον
Grec ancien
Étymologie
- Du verbe ἐξομολογῶ, exomologỗ (« confesser »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | τὸ | ἐξομολογητήριον | τὰ | ἐξομολογητήρια | τὼ | ἐξομολογητηρίω |
| Vocatif | ἐξομολογητήριον | ἐξομολογητήρια | ἐξομολογητηρίω | |||
| Accusatif | τὸ | ἐξομολογητήριον | τὰ | ἐξομολογητήρια | τὼ | ἐξομολογητηρίω |
| Génitif | τοῦ | ἐξομολογητηρίου | τῶν | ἐξομολογητηρίων | τοῖν | ἐξομολογητηρίοιν |
| Datif | τῷ | ἐξομολογητηρίῳ | τοῖς | ἐξομολογητηρίοις | τοῖν | ἐξομολογητηρίοιν |
ἐξομολογητήριον, exomologêtếrion *\e.kʰso.mo.lo.ɡɛː.ˈtɛː.ri.on\ neutre
- (Religion) Confessionnal.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.