Albula
Français
Étymologie
- Du latin albula.
Nom propre
Albula \Prononciation ?\ féminin
Prononciation
- Somain (France) : écouter « Albula [Prononciation ?] »
Voir aussi
- Région d'Albula sur l’encyclopédie Wikipédia
Latin
Nom propre
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | Albulă | Albulae |
Vocatif | Albulă | Albulae |
Accusatif | Albulăm | Albulās |
Génitif | Albulae | Albulārŭm |
Datif | Albulae | Albulīs |
Ablatif | Albulā | Albulīs |
Albula \Prononciation ?\ féminin
- (Géographie) Ancien nom du Tibre.
Tiberis, ante Thyberis appellatus et prius Albula, e media fere longitudine Appennini finibus Arretinorum profluit, tenuis primo nec nisi piscinis corrivatus emissusque navigabilis, sicuti Tinia et Clanis influentes in eum, novenorum ita conceptu dierum, si non adiuvent imbres.
— (Pline l'Ancien, Naturalis Historia, traduction)- Le Tibre, appelé précédemment Tybris, et plus anciennement encore Albula, a sa source au milieu environ de la chaîne des Apennins, dans le territoire des Arétins. Faible d'abord, il n'est, comme ses affluents le Tinia et le Glanis, navigable qu'au moyen de réservoirs où on le retient et d'où on le lâche ; encore faut-il les fermer pendant neuf jours, si la pluie ne vient en aide.
Références
- « Albula », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « Albula », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.