< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/comendar

comendar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
comendar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif
Présent
(yo)   comiendo [koˈmjen.do]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  comiendas
 comendás		 [koˈmjen.das]
[ko.menˈdas]
(él/ella/Ud.)   comienda [koˈmjen.da]
(nosostros-as)   comendamos [ko.menˈda.mos]
(vosostros-as/os)   comendáis [ko.menˈdai̯s]
(ellos-as/Uds.)   comiendan [koˈmjen.dan]
Passé composé
(yo)   he comendado [e ko.menˈda.ðo]
(tú/vos)   has comendado [as ko.menˈda.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha comendado [a ko.menˈda.ðo]
(nosotros-as)   hemos comendado [ˈe.mos ko.menˈda.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis comendado [a.ˈβejs ko.menˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han comendado [an ko.menˈda.ðo]
Imparfait
(yo)   comendaba [ko.menˈda.βa]
(tú/vos)   comendabas [ko.menˈda.βas]
(él/ella/Ud.)   comendaba [ko.menˈda.βa]
(nosostros-as)   comendábamos [ko.menˈda.βa.mos]
(vosostros-as/os)   comendabais [ko.menˈda.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   comendaban [ko.menˈda.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había comendado [a.ˈβi.a ko.menˈda.ðo]
(tú/vos)   habías comendado [a.ˈβi.as ko.menˈda.ðo]
(él/ella/Ud.)   había comendado [a.ˈβi.a ko.menˈda.ðo]
(nosotros-as)   habíamos comendado [a.ˈβi.a.mos ko.menˈda.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais comendado [a.ˈβi.ajs ko.menˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían comendado [a.ˈβi.an ko.menˈda.ðo]
Passé simple
(yo)   comendé [ko.menˈde]
(tú/vos)   comendaste [ko.menˈdas.te]
(él/ella/Ud.)   comendó [ko.menˈdo]
(nosostros-as)   comendamos [ko.menˈda.mos]
(vosostros-as/os)   comendasteis [ko.menˈdas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   comendaron [ko.menˈda.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube comendado [ˈu.βe ko.menˈda.ðo]
(tú/vos)   hubiste comendado [u.ˈβi.ste ko.menˈda.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo comendado [ˈu.βo ko.menˈda.ðo]
(nosotros-as)   hubimos comendado [u.ˈβi.mos ko.menˈda.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis comendado [u.ˈβi.stejs ko.menˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron comendado [u.ˈβje.ɾon ko.menˈda.ðo]
Futur simple
(yo)   comendaré [ko.men.daˈɾe]
(tú/vos)   comendarás [ko.men.daˈɾas]
(él/ella/Ud.)   comendará [ko.men.daˈɾa]
(nosostros-as)   comendaremos [ko.men.daˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   comendaréis [ko.men.daˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   comendarán [ko.men.daˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré comendado [a.ˈβɾe ko.menˈda.ðo]
(tú/vos)   habrás comendado [a.ˈβɾas ko.menˈda.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá comendado [a.ˈβɾa ko.menˈda.ðo]
(nosotros-as)   habremos comendado [a.ˈβɾe.mos ko.menˈda.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis comendado [a.ˈβɾejs ko.menˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán comendado [a.ˈβɾan ko.menˈda.ðo]

Conditionnel
Présent
(yo)   comendaría [ko.men.daˈɾi.a]
(tú/vos)   comendarías [ko.men.daˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   comendaría [ko.men.daˈɾi.a]
(nosostros-as)   comendaríamos [ko.men.daˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   comendaríais [ko.men.daˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   comendarían [ko.men.daˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría comendado [a.ˈβɾi.a ko.menˈda.ðo]
(tú/vos)   habrías comendado [a.ˈβɾi.as ko.menˈda.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría comendado [a.ˈβɾi.a ko.menˈda.ðo]
(nosotros-as)   habríamos comendado [a.ˈβɾi.a.mos ko.menˈda.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais comendado [a.ˈβɾi.ajs ko.menˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían comendado [a.ˈβɾi.an ko.menˈda.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   comiende [ko.ˈmjen.de]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  comiendes
 comendés		 [ko.ˈmjen.des]
[ko.menˈdes]
(él/ella/Ud.)   comiende [ko.ˈmjen.de]
(nosostros-as)   comendemos [ko.menˈde.mos]
(vosostros-as/os)   comendéis [ko.menˈdei̯s]
(ellos-as/Uds.)   comienden [ko.ˈmjen.den]
Passé composé
(yo)   haya comendado [ˈa.ja ko.menˈda.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  hayas comendado
 hayás comendado		 [ˈa.jas ko.menˈda.ðo]
[a.ˈjas ko.menˈda.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya comendado [ˈa.ja ko.menˈda.ðo]
(nosotros-as)   hayamos comendado [a.ˈja.mos ko.menˈda.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis comendado [a.ˈjajs ko.menˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan comendado [ˈa.jan ko.menˈda.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   comendara [ko.menˈda.ɾa]
(tú/vos)   comendaras [ko.menˈda.ɾas]
(él/ella/Ud.)   comendara [ko.menˈda.ɾa]
(nosostros-as)   comendáramos [ko.menˈda.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   comendarais [ko.menˈda.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   comendaran [ko.menˈda.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera comendado [u.ˈβje.ɾa ko.menˈda.ðo]
(tú/vos)   hubieras comendado [u.ˈβje.ɾas ko.menˈda.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera comendado [u.ˈβje.ɾa ko.menˈda.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos comendado [u.ˈβje.ɾa.mos ko.menˈda.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais comendado [u.ˈβje.ɾajs ko.menˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran comendado [u.ˈβje.ɾan ko.menˈda.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   comendase [ko.menˈda.se]
(tú/vos)   comendases [ko.menˈda.ses]
(él/ella/Ud.)   comendase [ko.menˈda.se]
(nosostros-as)   comendásemos [ko.menˈda.se.mos]
(vosostros-as/os)   comendaseis [ko.menˈda.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   comendasen [ko.menˈda.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese comendado [u.ˈβje.se ko.menˈda.ðo]
(tú/vos)   hubieses comendado [u.ˈβje.ses ko.menˈda.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese comendado [u.ˈβje.se ko.menˈda.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos comendado [u.ˈβje.se.mos ko.menˈda.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis comendado [u.ˈβje.sejs ko.menˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen comendado [u.ˈβje.sen ko.menˈda.ðo]
Futur
(yo)   comendare [ko.menˈda.ɾe]
(tú/vos)   comendares [ko.menˈda.ɾes]
(él/ella/Ud.)   comendare [ko.menˈda.ɾe]
(nosostros-as)   comendáremos [ko.menˈda.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   comendareis [ko.menˈda.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   comendaren [ko.menˈda.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere comendado [u.ˈβje.ɾe ko.menˈda.ðo]
(tú/vos)   hubieres comendado [u.ˈβje.ɾes ko.menˈda.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere comendado [u.ˈβje.ɾe ko.menˈda.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos comendado [u.ˈβje.ɾe.mos ko.menˈda.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis comendado [u.ˈβje.ɾejs ko.menˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren comendado [u.ˈβje.ɾen ko.menˈda.ðo]

Impératif

Notes
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 		  comienda
 comendá		 [koˈmjen.da]
[ko.menˈda]
(usted)   comiende [koˈmjen.de]
(nosostros-as)   comendemos [ko.menˈde.mos]
(vosostros-as)   comendad [ko.menˈdað]
(ustedes)   comienden [koˈmjen.den]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.