< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/desindultar

desindultar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
desindultar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo)   desindulto [de.sinˈdul.to]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 desindultas
 desindultás
[de.sinˈdul.tas]
[de.sin.dulˈtas]
(él/ella/Ud.)   desindulta [de.sinˈdul.ta]
(nosostros-as)   desindultamos [de.sin.dulˈta.mos]
(vosostros-as/os)   desindultáis [de.sin.dulˈtai̯s]
(ellos-as/Uds.)   desindultan [de.sinˈdul.tan]
Passé composé
(yo)   he desindultado [e de.sin.dulˈta.ðo]
(tú/vos)   has desindultado [as de.sin.dulˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha desindultado [a de.sin.dulˈta.ðo]
(nosotros-as)   hemos desindultado [ˈe.mos de.sin.dulˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis desindultado [a.ˈβejs de.sin.dulˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han desindultado [an de.sin.dulˈta.ðo]
Imparfait
(yo)   desindultaba [de.sin.dulˈta.βa]
(tú/vos)   desindultabas [de.sin.dulˈta.βas]
(él/ella/Ud.)   desindultaba [de.sin.dulˈta.βa]
(nosostros-as)   desindultábamos [de.sin.dulˈta.βa.mos]
(vosostros-as/os)   desindultabais [de.sin.dulˈta.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   desindultaban [de.sin.dulˈta.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había desindultado [a.ˈβi.a de.sin.dulˈta.ðo]
(tú/vos)   habías desindultado [a.ˈβi.as de.sin.dulˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   había desindultado [a.ˈβi.a de.sin.dulˈta.ðo]
(nosotros-as)   habíamos desindultado [a.ˈβi.a.mos de.sin.dulˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais desindultado [a.ˈβi.ajs de.sin.dulˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían desindultado [a.ˈβi.an de.sin.dulˈta.ðo]
Passé simple
(yo)   desindulté [de.sin.dulˈte]
(tú/vos)   desindultaste [de.sin.dulˈtas.te]
(él/ella/Ud.)   desindultó [de.sin.dulˈto]
(nosostros-as)   desindultamos [de.sin.dulˈta.mos]
(vosostros-as/os)   desindultasteis [de.sin.dulˈtas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   desindultaron [de.sin.dulˈta.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube desindultado [ˈu.βe de.sin.dulˈta.ðo]
(tú/vos)   hubiste desindultado [u.ˈβi.ste de.sin.dulˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo desindultado [ˈu.βo de.sin.dulˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubimos desindultado [u.ˈβi.mos de.sin.dulˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis desindultado [u.ˈβi.stejs de.sin.dulˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron desindultado [u.ˈβje.ɾon de.sin.dulˈta.ðo]
Futur simple
(yo)   desindultaré [de.sin.dul.taˈɾe]
(tú/vos)   desindultarás [de.sin.dul.taˈɾas]
(él/ella/Ud.)   desindultará [de.sin.dul.taˈɾa]
(nosostros-as)   desindultaremos [de.sin.dul.taˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   desindultaréis [de.sin.dul.taˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   desindultarán [de.sin.dul.taˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré desindultado [a.ˈβɾe de.sin.dulˈta.ðo]
(tú/vos)   habrás desindultado [a.ˈβɾas de.sin.dulˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá desindultado [a.ˈβɾa de.sin.dulˈta.ðo]
(nosotros-as)   habremos desindultado [a.ˈβɾe.mos de.sin.dulˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis desindultado [a.ˈβɾejs de.sin.dulˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán desindultado [a.ˈβɾan de.sin.dulˈta.ðo]

Conditionnel

Présent
(yo)   desindultaría [de.sin.dul.taˈɾi.a]
(tú/vos)   desindultarías [de.sin.dul.taˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   desindultaría [de.sin.dul.taˈɾi.a]
(nosostros-as)   desindultaríamos [de.sin.dul.taˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   desindultaríais [de.sin.dul.taˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   desindultarían [de.sin.dul.taˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría desindultado [a.ˈβɾi.a de.sin.dulˈta.ðo]
(tú/vos)   habrías desindultado [a.ˈβɾi.as de.sin.dulˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría desindultado [a.ˈβɾi.a de.sin.dulˈta.ðo]
(nosotros-as)   habríamos desindultado [a.ˈβɾi.a.mos de.sin.dulˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais desindultado [a.ˈβɾi.ajs de.sin.dulˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían desindultado [a.ˈβɾi.an de.sin.dulˈta.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   desindulte [de.sin.ˈdul.te]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 desindultes
 desindultés
[de.sin.ˈdul.tes]
[de.sin.dulˈtes]
(él/ella/Ud.)   desindulte [de.sin.ˈdul.te]
(nosostros-as)   desindultemos [de.sin.dulˈte.mos]
(vosostros-as/os)   desindultéis [de.sin.dulˈtei̯s]
(ellos-as/Uds.)   desindulten [de.sin.ˈdul.ten]
Passé composé
(yo)   haya desindultado [ˈa.ja de.sin.dulˈta.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 hayas desindultado
 hayás desindultado
[ˈa.jas de.sin.dulˈta.ðo]
[a.ˈjas de.sin.dulˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya desindultado [ˈa.ja de.sin.dulˈta.ðo]
(nosotros-as)   hayamos desindultado [a.ˈja.mos de.sin.dulˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis desindultado [a.ˈjajs de.sin.dulˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan desindultado [ˈa.jan de.sin.dulˈta.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   desindultara [de.sin.dulˈta.ɾa]
(tú/vos)   desindultaras [de.sin.dulˈta.ɾas]
(él/ella/Ud.)   desindultara [de.sin.dulˈta.ɾa]
(nosostros-as)   desindultáramos [de.sin.dulˈta.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   desindultarais [de.sin.dulˈta.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   desindultaran [de.sin.dulˈta.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera desindultado [u.ˈβje.ɾa de.sin.dulˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieras desindultado [u.ˈβje.ɾas de.sin.dulˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera desindultado [u.ˈβje.ɾa de.sin.dulˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos desindultado [u.ˈβje.ɾa.mos de.sin.dulˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais desindultado [u.ˈβje.ɾajs de.sin.dulˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran desindultado [u.ˈβje.ɾan de.sin.dulˈta.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   desindultase [de.sin.dulˈta.se]
(tú/vos)   desindultases [de.sin.dulˈta.ses]
(él/ella/Ud.)   desindultase [de.sin.dulˈta.se]
(nosostros-as)   desindultásemos [de.sin.dulˈta.se.mos]
(vosostros-as/os)   desindultaseis [de.sin.dulˈta.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   desindultasen [de.sin.dulˈta.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese desindultado [u.ˈβje.se de.sin.dulˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieses desindultado [u.ˈβje.ses de.sin.dulˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese desindultado [u.ˈβje.se de.sin.dulˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos desindultado [u.ˈβje.se.mos de.sin.dulˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis desindultado [u.ˈβje.sejs de.sin.dulˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen desindultado [u.ˈβje.sen de.sin.dulˈta.ðo]
Futur
(yo)   desindultare [de.sin.dulˈta.ɾe]
(tú/vos)   desindultares [de.sin.dulˈta.ɾes]
(él/ella/Ud.)   desindultare [de.sin.dulˈta.ɾe]
(nosostros-as)   desindultáremos [de.sin.dulˈta.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   desindultareis [de.sin.dulˈta.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   desindultaren [de.sin.dulˈta.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere desindultado [u.ˈβje.ɾe de.sin.dulˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieres desindultado [u.ˈβje.ɾes de.sin.dulˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere desindultado [u.ˈβje.ɾe de.sin.dulˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos desindultado [u.ˈβje.ɾe.mos de.sin.dulˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis desindultado [u.ˈβje.ɾejs de.sin.dulˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren desindultado [u.ˈβje.ɾen de.sin.dulˈta.ðo]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 desindulta
 desindultá
[de.sinˈdul.ta]
[de.sin.dulˈta]
(usted)   desindulte [de.sinˈdul.te]
(nosostros-as)   desindultemos [de.sin.dulˈte.mos]
(vosostros-as)   desindultad [de.sin.dulˈtað]
(ustedes)   desindulten [de.sinˈdul.ten]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.