< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/encomiar

encomiar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
encomiar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif
Présent
(yo)   encomio [eŋˈko.mjo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  encomias
 encomiás		 [eŋˈko.mjas]
[eŋ.koˈmjas]
(él/ella/Ud.)   encomia [eŋˈko.mja]
(nosostros-as)   encomiamos [eŋ.koˈmja.mos]
(vosostros-as/os)   encomiáis [eŋ.koˈmjai̯s]
(ellos-as/Uds.)   encomian [eŋˈko.mjan]
Passé composé
(yo)   he encomiado [e eŋ.koˈmja.ðo]
(tú/vos)   has encomiado [as eŋ.koˈmja.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha encomiado [a eŋ.koˈmja.ðo]
(nosotros-as)   hemos encomiado [ˈe.mos eŋ.koˈmja.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis encomiado [a.ˈβejs eŋ.koˈmja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han encomiado [an eŋ.koˈmja.ðo]
Imparfait
(yo)   encomiaba [eŋ.koˈmja.βa]
(tú/vos)   encomiabas [eŋ.koˈmja.βas]
(él/ella/Ud.)   encomiaba [eŋ.koˈmja.βa]
(nosostros-as)   encomiábamos [eŋ.koˈmja.βa.mos]
(vosostros-as/os)   encomiabais [eŋ.koˈmja.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   encomiaban [eŋ.koˈmja.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había encomiado [a.ˈβi.a eŋ.koˈmja.ðo]
(tú/vos)   habías encomiado [a.ˈβi.as eŋ.koˈmja.ðo]
(él/ella/Ud.)   había encomiado [a.ˈβi.a eŋ.koˈmja.ðo]
(nosotros-as)   habíamos encomiado [a.ˈβi.a.mos eŋ.koˈmja.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais encomiado [a.ˈβi.ajs eŋ.koˈmja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían encomiado [a.ˈβi.an eŋ.koˈmja.ðo]
Passé simple
(yo)   encomié [eŋ.koˈmje]
(tú/vos)   encomiaste [eŋ.koˈmjas.te]
(él/ella/Ud.)   encomió [eŋ.koˈmjo]
(nosostros-as)   encomiamos [eŋ.koˈmja.mos]
(vosostros-as/os)   encomiasteis [eŋ.koˈmjas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   encomiaron [eŋ.koˈmja.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube encomiado [ˈu.βe eŋ.koˈmja.ðo]
(tú/vos)   hubiste encomiado [u.ˈβi.ste eŋ.koˈmja.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo encomiado [ˈu.βo eŋ.koˈmja.ðo]
(nosotros-as)   hubimos encomiado [u.ˈβi.mos eŋ.koˈmja.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis encomiado [u.ˈβi.stejs eŋ.koˈmja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron encomiado [u.ˈβje.ɾon eŋ.koˈmja.ðo]
Futur simple
(yo)   encomiaré [eŋ.ko.mjaˈɾe]
(tú/vos)   encomiarás [eŋ.ko.mjaˈɾas]
(él/ella/Ud.)   encomiará [eŋ.ko.mjaˈɾa]
(nosostros-as)   encomiaremos [eŋ.ko.mjaˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   encomiaréis [eŋ.ko.mjaˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   encomiarán [eŋ.ko.mjaˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré encomiado [a.ˈβɾe eŋ.koˈmja.ðo]
(tú/vos)   habrás encomiado [a.ˈβɾas eŋ.koˈmja.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá encomiado [a.ˈβɾa eŋ.koˈmja.ðo]
(nosotros-as)   habremos encomiado [a.ˈβɾe.mos eŋ.koˈmja.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis encomiado [a.ˈβɾejs eŋ.koˈmja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán encomiado [a.ˈβɾan eŋ.koˈmja.ðo]

Conditionnel
Présent
(yo)   encomiaría [eŋ.ko.mjaˈɾi.a]
(tú/vos)   encomiarías [eŋ.ko.mjaˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   encomiaría [eŋ.ko.mjaˈɾi.a]
(nosostros-as)   encomiaríamos [eŋ.ko.mjaˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   encomiaríais [eŋ.ko.mjaˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   encomiarían [eŋ.ko.mjaˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría encomiado [a.ˈβɾi.a eŋ.koˈmja.ðo]
(tú/vos)   habrías encomiado [a.ˈβɾi.as eŋ.koˈmja.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría encomiado [a.ˈβɾi.a eŋ.koˈmja.ðo]
(nosotros-as)   habríamos encomiado [a.ˈβɾi.a.mos eŋ.koˈmja.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais encomiado [a.ˈβɾi.ajs eŋ.koˈmja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían encomiado [a.ˈβɾi.an eŋ.koˈmja.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   encomie [eŋ.ˈko.mje]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  encomies
 encomiés		 [eŋ.ˈko.mjes]
[eŋ.koˈmjes]
(él/ella/Ud.)   encomie [eŋ.ˈko.mje]
(nosostros-as)   encomiemos [eŋ.koˈmje.mos]
(vosostros-as/os)   encomiéis [eŋ.koˈmjei̯s]
(ellos-as/Uds.)   encomien [eŋ.ˈko.mjen]
Passé composé
(yo)   haya encomiado [ˈa.ja eŋ.koˈmja.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  hayas encomiado
 hayás encomiado		 [ˈa.jas eŋ.koˈmja.ðo]
[a.ˈjas eŋ.koˈmja.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya encomiado [ˈa.ja eŋ.koˈmja.ðo]
(nosotros-as)   hayamos encomiado [a.ˈja.mos eŋ.koˈmja.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis encomiado [a.ˈjajs eŋ.koˈmja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan encomiado [ˈa.jan eŋ.koˈmja.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   encomiara [eŋ.koˈmja.ɾa]
(tú/vos)   encomiaras [eŋ.koˈmja.ɾas]
(él/ella/Ud.)   encomiara [eŋ.koˈmja.ɾa]
(nosostros-as)   encomiáramos [eŋ.koˈmja.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   encomiarais [eŋ.koˈmja.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   encomiaran [eŋ.koˈmja.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera encomiado [u.ˈβje.ɾa eŋ.koˈmja.ðo]
(tú/vos)   hubieras encomiado [u.ˈβje.ɾas eŋ.koˈmja.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera encomiado [u.ˈβje.ɾa eŋ.koˈmja.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos encomiado [u.ˈβje.ɾa.mos eŋ.koˈmja.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais encomiado [u.ˈβje.ɾajs eŋ.koˈmja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran encomiado [u.ˈβje.ɾan eŋ.koˈmja.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   encomiase [eŋ.koˈmja.se]
(tú/vos)   encomiases [eŋ.koˈmja.ses]
(él/ella/Ud.)   encomiase [eŋ.koˈmja.se]
(nosostros-as)   encomiásemos [eŋ.koˈmja.se.mos]
(vosostros-as/os)   encomiaseis [eŋ.koˈmja.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   encomiasen [eŋ.koˈmja.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese encomiado [u.ˈβje.se eŋ.koˈmja.ðo]
(tú/vos)   hubieses encomiado [u.ˈβje.ses eŋ.koˈmja.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese encomiado [u.ˈβje.se eŋ.koˈmja.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos encomiado [u.ˈβje.se.mos eŋ.koˈmja.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis encomiado [u.ˈβje.sejs eŋ.koˈmja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen encomiado [u.ˈβje.sen eŋ.koˈmja.ðo]
Futur
(yo)   encomiare [eŋ.koˈmja.ɾe]
(tú/vos)   encomiares [eŋ.koˈmja.ɾes]
(él/ella/Ud.)   encomiare [eŋ.koˈmja.ɾe]
(nosostros-as)   encomiáremos [eŋ.koˈmja.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   encomiareis [eŋ.koˈmja.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   encomiaren [eŋ.koˈmja.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere encomiado [u.ˈβje.ɾe eŋ.koˈmja.ðo]
(tú/vos)   hubieres encomiado [u.ˈβje.ɾes eŋ.koˈmja.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere encomiado [u.ˈβje.ɾe eŋ.koˈmja.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos encomiado [u.ˈβje.ɾe.mos eŋ.koˈmja.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis encomiado [u.ˈβje.ɾejs eŋ.koˈmja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren encomiado [u.ˈβje.ɾen eŋ.koˈmja.ðo]

Impératif

Notes
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 		  encomia
 encomiá		 [eŋˈko.mja]
[eŋ.koˈmja]
(usted)   encomie [eŋˈko.mje]
(nosostros-as)   encomiemos [eŋ.koˈmje.mos]
(vosostros-as)   encomiad [eŋ.koˈmjað]
(ustedes)   encomien [eŋˈko.mjen]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.