< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/enjabonar

Modes impersonnelsIndicatifSubjonctifConditionnelImpératif
Conjugaison en espagnol
enjabonar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

enjabonar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo)   enjabono [ɛ̃ŋ.xaˈβo.no]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 enjabonas
 enjabonás
[ɛ̃ŋ.xaˈβo.nas]
[ɛ̃ŋ.xa.βoˈnas]
(él/ella/Ud.)   enjabona [ɛ̃ŋ.xaˈβo.na]
(nosostros-as)   enjabonamos [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.mos]
(vosostros-as/os)   enjabonáis [ɛ̃ŋ.xa.βoˈnai̯s]
(ellos-as/Uds.)   enjabonan [ɛ̃ŋ.xaˈβo.nan]
Passé composé
(yo)   he enjabonado [e ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(tú/vos)   has enjabonado [as ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha enjabonado [a ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(nosotros-as)   hemos enjabonado [ˈe.mos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis enjabonado [a.ˈβejs ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han enjabonado [an ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
Imparfait
(yo)   enjabonaba [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.βa]
(tú/vos)   enjabonabas [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.βas]
(él/ella/Ud.)   enjabonaba [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.βa]
(nosostros-as)   enjabonábamos [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.βa.mos]
(vosostros-as/os)   enjabonabais [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   enjabonaban [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había enjabonado [a.ˈβi.a ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(tú/vos)   habías enjabonado [a.ˈβi.as ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   había enjabonado [a.ˈβi.a ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(nosotros-as)   habíamos enjabonado [a.ˈβi.a.mos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais enjabonado [a.ˈβi.ajs ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían enjabonado [a.ˈβi.an ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
Passé simple
(yo)   enjaboné [ɛ̃ŋ.xa.βoˈne]
(tú/vos)   enjabonaste [ɛ̃ŋ.xa.βoˈnas.te]
(él/ella/Ud.)   enjabonó [ɛ̃ŋ.xa.βoˈno]
(nosostros-as)   enjabonamos [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.mos]
(vosostros-as/os)   enjabonasteis [ɛ̃ŋ.xa.βoˈnas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   enjabonaron [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube enjabonado [ˈu.βe ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(tú/vos)   hubiste enjabonado [u.ˈβi.ste ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo enjabonado [ˈu.βo ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubimos enjabonado [u.ˈβi.mos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis enjabonado [u.ˈβi.stejs ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron enjabonado [u.ˈβje.ɾon ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
Futur simple
(yo)   enjabonaré [ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾe]
(tú/vos)   enjabonarás [ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾas]
(él/ella/Ud.)   enjabonará [ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾa]
(nosostros-as)   enjabonaremos [ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   enjabonaréis [ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   enjabonarán [ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré enjabonado [a.ˈβɾe ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(tú/vos)   habrás enjabonado [a.ˈβɾas ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá enjabonado [a.ˈβɾa ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(nosotros-as)   habremos enjabonado [a.ˈβɾe.mos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis enjabonado [a.ˈβɾejs ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán enjabonado [a.ˈβɾan ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]

Conditionnel

Présent
(yo)   enjabonaría [ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾi.a]
(tú/vos)   enjabonarías [ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   enjabonaría [ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾi.a]
(nosostros-as)   enjabonaríamos [ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   enjabonaríais [ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   enjabonarían [ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría enjabonado [a.ˈβɾi.a ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(tú/vos)   habrías enjabonado [a.ˈβɾi.as ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría enjabonado [a.ˈβɾi.a ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(nosotros-as)   habríamos enjabonado [a.ˈβɾi.a.mos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais enjabonado [a.ˈβɾi.ajs ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían enjabonado [a.ˈβɾi.an ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   enjabone [ɛ̃ŋ.xa.ˈβo.ne]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 enjabones
 enjabonés
[ɛ̃ŋ.xa.ˈβo.nes]
[ɛ̃ŋ.xa.βoˈnes]
(él/ella/Ud.)   enjabone [ɛ̃ŋ.xa.ˈβo.ne]
(nosostros-as)   enjabonemos [ɛ̃ŋ.xa.βoˈne.mos]
(vosostros-as/os)   enjabonéis [ɛ̃ŋ.xa.βoˈnei̯s]
(ellos-as/Uds.)   enjabonen [ɛ̃ŋ.xa.ˈβo.nen]
Passé composé
(yo)   haya enjabonado [ˈa.ja ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 hayas enjabonado
 hayás enjabonado
[ˈa.jas ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
[a.ˈjas ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya enjabonado [ˈa.ja ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(nosotros-as)   hayamos enjabonado [a.ˈja.mos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis enjabonado [a.ˈjajs ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan enjabonado [ˈa.jan ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   enjabonara [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾa]
(tú/vos)   enjabonaras [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾas]
(él/ella/Ud.)   enjabonara [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾa]
(nosostros-as)   enjabonáramos [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   enjabonarais [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   enjabonaran [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera enjabonado [u.ˈβje.ɾa ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(tú/vos)   hubieras enjabonado [u.ˈβje.ɾas ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera enjabonado [u.ˈβje.ɾa ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos enjabonado [u.ˈβje.ɾa.mos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais enjabonado [u.ˈβje.ɾajs ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran enjabonado [u.ˈβje.ɾan ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   enjabonase [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.se]
(tú/vos)   enjabonases [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ses]
(él/ella/Ud.)   enjabonase [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.se]
(nosostros-as)   enjabonásemos [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.se.mos]
(vosostros-as/os)   enjabonaseis [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   enjabonasen [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese enjabonado [u.ˈβje.se ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(tú/vos)   hubieses enjabonado [u.ˈβje.ses ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese enjabonado [u.ˈβje.se ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos enjabonado [u.ˈβje.se.mos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis enjabonado [u.ˈβje.sejs ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen enjabonado [u.ˈβje.sen ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
Futur
(yo)   enjabonare [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾe]
(tú/vos)   enjabonares [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾes]
(él/ella/Ud.)   enjabonare [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾe]
(nosostros-as)   enjabonáremos [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   enjabonareis [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   enjabonaren [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere enjabonado [u.ˈβje.ɾe ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(tú/vos)   hubieres enjabonado [u.ˈβje.ɾes ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere enjabonado [u.ˈβje.ɾe ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos enjabonado [u.ˈβje.ɾe.mos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis enjabonado [u.ˈβje.ɾejs ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren enjabonado [u.ˈβje.ɾen ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 enjabona
 enjaboná
[ɛ̃ŋ.xaˈβo.na]
[ɛ̃ŋ.xa.βoˈna]
(usted)   enjabone [ɛ̃ŋ.xaˈβo.ne]
(nosostros-as)   enjabonemos [ɛ̃ŋ.xa.βoˈne.mos]
(vosostros-as)   enjabonad [ɛ̃ŋ.xa.βoˈnað]
(ustedes)   enjabonen [ɛ̃ŋ.xaˈβo.nen]

 

Modes impersonnelsIndicatifSubjonctifConditionnelImpératif
Conjugaison en espagnol
enjabonarse
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

enjabonarse, verbe espagnol pronominal du 1er groupe.

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo) me   enjabono [me ɛ̃ŋ.xaˈβo.no]
(tú/vos) te/vos 
ou (vos) vos 
 enjabonas
 enjabonás
[te/vos ɛ̃ŋ.xaˈβo.nas]
[vos ɛ̃ŋ.xa.βoˈnas]
(él/ella/Ud.) se   enjabona [se ɛ̃ŋ.xaˈβo.na]
(nosostros-as) nos   enjabonamos [nos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.mos]
(vosostros-as/os) os   enjabonáis [os ɛ̃ŋ.xa.βoˈnai̯s]
(ellos-as/Uds.) se   enjabonan [se ɛ̃ŋ.xaˈβo.nan]
Passé composé
(yo) me   he enjabonado [me e ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(tú/vos) te/vos   has enjabonado [te/vos as ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.) se   ha enjabonado [se a ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(nosotros-as) nos   hemos enjabonado [nos ˈe.mos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(vosotros-as/os) os   habéis enjabonado [os a.ˈβejs ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   han enjabonado [se an ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
Imparfait
(yo) me   enjabonaba [me ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.βa]
(tú/vos) te/vos   enjabonabas [te/vos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.βas]
(él/ella/Ud.) se   enjabonaba [se ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.βa]
(nosostros-as) nos   enjabonábamos [nos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.βa.mos]
(vosostros-as/os) os   enjabonabais [os ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.βai̯s]
(ellos-as/Uds.) se   enjabonaban [se ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.βan]
Plus-que-parfait
(yo) me   había enjabonado [me a.ˈβi.a ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(tú/vos) te/vos   habías enjabonado [te/vos a.ˈβi.as ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.) se   había enjabonado [se a.ˈβi.a ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(nosotros-as) nos   habíamos enjabonado [nos a.ˈβi.a.mos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(vosotros-as/os) os   habíais enjabonado [os a.ˈβi.ajs ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   habían enjabonado [se a.ˈβi.an ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
Passé simple
(yo) me   enjaboné [me ɛ̃ŋ.xa.βoˈne]
(tú/vos) te/vos   enjabonaste [te/vos ɛ̃ŋ.xa.βoˈnas.te]
(él/ella/Ud.) se   enjabonó [se ɛ̃ŋ.xa.βoˈno]
(nosostros-as) nos   enjabonamos [nos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.mos]
(vosostros-as/os) os   enjabonasteis [os ɛ̃ŋ.xa.βoˈnas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.) se   enjabonaron [se ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾon]
Passé antérieur
(yo) me   hube enjabonado [me ˈu.βe ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(tú/vos) te/vos   hubiste enjabonado [te/vos u.ˈβi.ste ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.) se   hubo enjabonado [se ˈu.βo ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(nosotros-as) nos   hubimos enjabonado [nos u.ˈβi.mos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(vosotros-as/os) os   hubisteis enjabonado [os u.ˈβi.stejs ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   hubieron enjabonado [se u.ˈβje.ɾon ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
Futur simple
(yo) me   enjabonaré [me ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾe]
(tú/vos) te/vos   enjabonarás [te/vos ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾas]
(él/ella/Ud.) se   enjabonará [se ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾa]
(nosostros-as) nos   enjabonaremos [nos ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾe.mos]
(vosostros-as/os) os   enjabonaréis [os ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.) se   enjabonarán [se ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾan]
Futur antérieur
(yo) me   habré enjabonado [me a.ˈβɾe ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(tú/vos) te/vos   habrás enjabonado [te/vos a.ˈβɾas ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.) se   habrá enjabonado [se a.ˈβɾa ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(nosotros-as) nos   habremos enjabonado [nos a.ˈβɾe.mos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(vosotros-as/os) os   habréis enjabonado [os a.ˈβɾejs ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   habrán enjabonado [se a.ˈβɾan ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]

Conditionnel

Présent
(yo) me   enjabonaría [me ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾi.a]
(tú/vos) te/vos   enjabonarías [te/vos ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾi.as]
(él/ella/Ud.) se   enjabonaría [se ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾi.a]
(nosostros-as) nos   enjabonaríamos [nos ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os) os   enjabonaríais [os ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.) se   enjabonarían [se ɛ̃ŋ.xa.βo.naˈɾi.an]
Passé
(yo) me   habría enjabonado [me a.ˈβɾi.a ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(tú/vos) te/vos   habrías enjabonado [te/vos a.ˈβɾi.as ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.) se   habría enjabonado [se a.ˈβɾi.a ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(nosotros-as) nos   habríamos enjabonado [nos a.ˈβɾi.a.mos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(vosotros-as/os) os   habríais enjabonado [os a.ˈβɾi.ajs ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   habrían enjabonado [se a.ˈβɾi.an ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo) me   enjabone [me ɛ̃ŋ.xa.ˈβo.ne]
(tú/vos) te/vos 
ou (vos) vos 
 enjabones
 enjabonés
[te/vos ɛ̃ŋ.xa.ˈβo.nes]
[vos ɛ̃ŋ.xa.βoˈnes]
(él/ella/Ud.) se   enjabone [se ɛ̃ŋ.xa.ˈβo.ne]
(nosostros-as) nos   enjabonemos [nos ɛ̃ŋ.xa.βoˈne.mos]
(vosostros-as/os) os   enjabonéis [os ɛ̃ŋ.xa.βoˈnei̯s]
(ellos-as/Uds.) se   enjabonen [se ɛ̃ŋ.xa.ˈβo.nen]
Passé composé
(yo) me   haya enjabonado [me ˈa.ja ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(tú/vos) te/vos 
ou (vos) 
 hayas enjabonado
 hayás enjabonado
[te/vos ˈa.jas ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
[vos a.ˈjas ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.) se   haya enjabonado [se ˈa.ja ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(nosotros-as) nos   hayamos enjabonado [nos a.ˈja.mos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(vosotros-as/os) os   hayáis enjabonado [os a.ˈjajs ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   hayan enjabonado [se ˈa.jan ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo) me   enjabonara [me ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾa]
(tú/vos) te/vos   enjabonaras [te/vos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾas]
(él/ella/Ud.) se   enjabonara [se ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾa]
(nosostros-as) nos   enjabonáramos [nos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾa.mos]
(vosostros-as/os) os   enjabonarais [os ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.) se   enjabonaran [se ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo) me   hubiera enjabonado [me u.ˈβje.ɾa ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(tú/vos) te/vos   hubieras enjabonado [te/vos u.ˈβje.ɾas ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.) se   hubiera enjabonado [se u.ˈβje.ɾa ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(nosotros-as) nos   hubiéramos enjabonado [nos u.ˈβje.ɾa.mos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(vosotros-as/os) os   hubierais enjabonado [os u.ˈβje.ɾajs ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   hubieran enjabonado [se u.ˈβje.ɾan ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo) me   enjabonase [me ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.se]
(tú/vos) te/vos   enjabonases [te/vos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ses]
(él/ella/Ud.) se   enjabonase [se ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.se]
(nosostros-as) nos   enjabonásemos [nos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.se.mos]
(vosostros-as/os) os   enjabonaseis [os ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.sei̯s]
(ellos-as/Uds.) se   enjabonasen [se ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo) me   hubiese enjabonado [me u.ˈβje.se ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(tú/vos) te/vos   hubieses enjabonado [te/vos u.ˈβje.ses ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.) se   hubiese enjabonado [se u.ˈβje.se ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(nosotros-as) nos   hubiésemos enjabonado [nos u.ˈβje.se.mos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(vosotros-as/os) os   hubieseis enjabonado [os u.ˈβje.sejs ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   hubiesen enjabonado [se u.ˈβje.sen ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
Futur
(yo) me   enjabonare [me ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾe]
(tú/vos) te/vos   enjabonares [te/vos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾes]
(él/ella/Ud.) se   enjabonare [se ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾe]
(nosostros-as) nos   enjabonáremos [nos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾe.mos]
(vosostros-as/os) os   enjabonareis [os ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.) se   enjabonaren [se ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ɾen]
Futur antérieur
(yo) me   hubiere enjabonado [me u.ˈβje.ɾe ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(tú/vos) te/vos   hubieres enjabonado [te/vos u.ˈβje.ɾes ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.) se   hubiere enjabonado [se u.ˈβje.ɾe ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(nosotros-as) nos   hubiéremos enjabonado [nos u.ˈβje.ɾe.mos ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(vosotros-as/os) os   hubiereis enjabonado [os u.ˈβje.ɾejs ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   hubieren enjabonado [se u.ˈβje.ɾen ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.ðo]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 enjabónate
 enjabonate
[ɛ̃ŋ.xaˈβo.na.te]
[ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.te]
(usted)   enjabónese [ɛ̃ŋ.xaˈβo.ne.se]
(nosostros-as)   enjabonémonos [ɛ̃ŋ.xa.βoˈne.mo.nos]
(vosostros-as)   enjabonaos [ɛ̃ŋ.xa.βoˈna.os]
(ustedes)   enjabónense [ɛ̃ŋ.xaˈβo.nen.se]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.