< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/interrogar

Conjugaison en espagnol
interrogar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

interrogar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Indicatif
Présent
(yo)   interrogo [inteˈro.ɡo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  interrogas
 interrogás		 [inteˈro.ɡas]
[inte.roˈɡas]
(él/ella/Ud.)   interroga [inteˈro.ɡa]
(nosostros-as)   interrogamos [inte.roˈɡa.mos]
(vosostros-as/os)   interrogáis [inte.roˈɡai̯s]
(ellos-as/Uds.)   interrogan [inteˈro.ɡan]
Passé composé
(yo)   he interrogado [e inte.roˈɡa.ðo]
(tú/vos)   has interrogado [as inte.roˈɡa.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha interrogado [a inte.roˈɡa.ðo]
(nosotros-as)   hemos interrogado [ˈe.mos inte.roˈɡa.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis interrogado [a.ˈβejs inte.roˈɡa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han interrogado [an inte.roˈɡa.ðo]
Imparfait
(yo)   interrogaba [inte.roˈɡa.βa]
(tú/vos)   interrogabas [inte.roˈɡa.βas]
(él/ella/Ud.)   interrogaba [inte.roˈɡa.βa]
(nosostros-as)   interrogábamos [inte.roˈɡa.βa.mos]
(vosostros-as/os)   interrogabais [inte.roˈɡa.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   interrogaban [inte.roˈɡa.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había interrogado [a.ˈβi.a inte.roˈɡa.ðo]
(tú/vos)   habías interrogado [a.ˈβi.as inte.roˈɡa.ðo]
(él/ella/Ud.)   había interrogado [a.ˈβi.a inte.roˈɡa.ðo]
(nosotros-as)   habíamos interrogado [a.ˈβi.a.mos inte.roˈɡa.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais interrogado [a.ˈβi.ajs inte.roˈɡa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían interrogado [a.ˈβi.an inte.roˈɡa.ðo]
Passé simple
(yo)   interrogué [inte.roˈɡe]
(tú/vos)   interrogaste [inte.roˈɡas.te]
(él/ella/Ud.)   interrogó [inte.roˈɡo]
(nosostros-as)   interrogamos [inte.roˈɡa.mos]
(vosostros-as/os)   interrogasteis [inte.roˈɡas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   interrogaron [inte.roˈɡa.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube interrogado [ˈu.βe inte.roˈɡa.ðo]
(tú/vos)   hubiste interrogado [u.ˈβi.ste inte.roˈɡa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo interrogado [ˈu.βo inte.roˈɡa.ðo]
(nosotros-as)   hubimos interrogado [u.ˈβi.mos inte.roˈɡa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis interrogado [u.ˈβi.stejs inte.roˈɡa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron interrogado [u.ˈβje.ɾon inte.roˈɡa.ðo]
Futur simple
(yo)   interrogaré [inte.ro.ɡaˈɾe]
(tú/vos)   interrogarás [inte.ro.ɡaˈɾas]
(él/ella/Ud.)   interrogará [inte.ro.ɡaˈɾa]
(nosostros-as)   interrogaremos [inte.ro.ɡaˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   interrogaréis [inte.ro.ɡaˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   interrogarán [inte.ro.ɡaˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré interrogado [a.ˈβɾe inte.roˈɡa.ðo]
(tú/vos)   habrás interrogado [a.ˈβɾas inte.roˈɡa.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá interrogado [a.ˈβɾa inte.roˈɡa.ðo]
(nosotros-as)   habremos interrogado [a.ˈβɾe.mos inte.roˈɡa.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis interrogado [a.ˈβɾejs inte.roˈɡa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán interrogado [a.ˈβɾan inte.roˈɡa.ðo]

Conditionnel
Présent
(yo)   interrogaría [inte.ro.ɡaˈɾi.a]
(tú/vos)   interrogarías [inte.ro.ɡaˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   interrogaría [inte.ro.ɡaˈɾi.a]
(nosostros-as)   interrogaríamos [inte.ro.ɡaˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   interrogaríais [inte.ro.ɡaˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   interrogarían [inte.ro.ɡaˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría interrogado [a.ˈβɾi.a inte.roˈɡa.ðo]
(tú/vos)   habrías interrogado [a.ˈβɾi.as inte.roˈɡa.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría interrogado [a.ˈβɾi.a inte.roˈɡa.ðo]
(nosotros-as)   habríamos interrogado [a.ˈβɾi.a.mos inte.roˈɡa.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais interrogado [a.ˈβɾi.ajs inte.roˈɡa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían interrogado [a.ˈβɾi.an inte.roˈɡa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   interrogue [inte.ˈro.ɡe]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  interrogues
 interrogués		 [inte.ˈro.ɡes]
[inte.roˈɡes]
(él/ella/Ud.)   interrogue [inte.ˈro.ɡe]
(nosostros-as)   interroguemos [inte.roˈɡe.mos]
(vosostros-as/os)   interroguéis [inte.roˈɡei̯s]
(ellos-as/Uds.)   interroguen [inte.ˈro.ɡen]
Passé composé
(yo)   haya interrogado [ˈa.ja inte.roˈɡa.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  hayas interrogado
 hayás interrogado		 [ˈa.jas inte.roˈɡa.ðo]
[a.ˈjas inte.roˈɡa.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya interrogado [ˈa.ja inte.roˈɡa.ðo]
(nosotros-as)   hayamos interrogado [a.ˈja.mos inte.roˈɡa.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis interrogado [a.ˈjajs inte.roˈɡa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan interrogado [ˈa.jan inte.roˈɡa.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   interrogara [inte.roˈɡa.ɾa]
(tú/vos)   interrogaras [inte.roˈɡa.ɾas]
(él/ella/Ud.)   interrogara [inte.roˈɡa.ɾa]
(nosostros-as)   interrogáramos [inte.roˈɡa.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   interrogarais [inte.roˈɡa.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   interrogaran [inte.roˈɡa.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera interrogado [u.ˈβje.ɾa inte.roˈɡa.ðo]
(tú/vos)   hubieras interrogado [u.ˈβje.ɾas inte.roˈɡa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera interrogado [u.ˈβje.ɾa inte.roˈɡa.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos interrogado [u.ˈβje.ɾa.mos inte.roˈɡa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais interrogado [u.ˈβje.ɾajs inte.roˈɡa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran interrogado [u.ˈβje.ɾan inte.roˈɡa.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   interrogase [inte.roˈɡa.se]
(tú/vos)   interrogases [inte.roˈɡa.ses]
(él/ella/Ud.)   interrogase [inte.roˈɡa.se]
(nosostros-as)   interrogásemos [inte.roˈɡa.se.mos]
(vosostros-as/os)   interrogaseis [inte.roˈɡa.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   interrogasen [inte.roˈɡa.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese interrogado [u.ˈβje.se inte.roˈɡa.ðo]
(tú/vos)   hubieses interrogado [u.ˈβje.ses inte.roˈɡa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese interrogado [u.ˈβje.se inte.roˈɡa.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos interrogado [u.ˈβje.se.mos inte.roˈɡa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis interrogado [u.ˈβje.sejs inte.roˈɡa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen interrogado [u.ˈβje.sen inte.roˈɡa.ðo]
Futur
(yo)   interrogare [inte.roˈɡa.ɾe]
(tú/vos)   interrogares [inte.roˈɡa.ɾes]
(él/ella/Ud.)   interrogare [inte.roˈɡa.ɾe]
(nosostros-as)   interrogáremos [inte.roˈɡa.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   interrogareis [inte.roˈɡa.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   interrogaren [inte.roˈɡa.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere interrogado [u.ˈβje.ɾe inte.roˈɡa.ðo]
(tú/vos)   hubieres interrogado [u.ˈβje.ɾes inte.roˈɡa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere interrogado [u.ˈβje.ɾe inte.roˈɡa.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos interrogado [u.ˈβje.ɾe.mos inte.roˈɡa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis interrogado [u.ˈβje.ɾejs inte.roˈɡa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren interrogado [u.ˈβje.ɾen inte.roˈɡa.ðo]

Impératif

Notes
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 		  interroga
 interrogá		 [inteˈro.ɡa]
[inte.roˈɡa]
(usted)   interrogue [inteˈro.ɡe]
(nosostros-as)   interroguemos [inte.roˈɡe.mos]
(vosostros-as)   interrogad [inte.roˈɡað]
(ustedes)   interroguen [inteˈro.ɡen]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.