< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/podar

Conjugaison en espagnol
podar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

podar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Indicatif
Présent
(yo)   podo [ˈpo.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  podas
 podás		 [ˈpo.ðas]
[poˈðas]
(él/ella/Ud.)   poda [ˈpo.ða]
(nosostros-as)   podamos [poˈða.mos]
(vosostros-as/os)   podáis [poˈðai̯s]
(ellos-as/Uds.)   podan [ˈpo.ðan]
Passé composé
(yo)   he podado [e poˈða.ðo]
(tú/vos)   has podado [as poˈða.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha podado [a poˈða.ðo]
(nosotros-as)   hemos podado [ˈe.mos poˈða.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis podado [a.ˈβejs poˈða.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han podado [an poˈða.ðo]
Imparfait
(yo)   podaba [poˈða.βa]
(tú/vos)   podabas [poˈða.βas]
(él/ella/Ud.)   podaba [poˈða.βa]
(nosostros-as)   podábamos [poˈða.βa.mos]
(vosostros-as/os)   podabais [poˈða.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   podaban [poˈða.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había podado [a.ˈβi.a poˈða.ðo]
(tú/vos)   habías podado [a.ˈβi.as poˈða.ðo]
(él/ella/Ud.)   había podado [a.ˈβi.a poˈða.ðo]
(nosotros-as)   habíamos podado [a.ˈβi.a.mos poˈða.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais podado [a.ˈβi.ajs poˈða.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían podado [a.ˈβi.an poˈða.ðo]
Passé simple
(yo)   podé [poˈðe]
(tú/vos)   podaste [poˈðas.te]
(él/ella/Ud.)   podó [poˈðo]
(nosostros-as)   podamos [poˈða.mos]
(vosostros-as/os)   podasteis [poˈðas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   podaron [poˈða.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube podado [ˈu.βe poˈða.ðo]
(tú/vos)   hubiste podado [u.ˈβi.ste poˈða.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo podado [ˈu.βo poˈða.ðo]
(nosotros-as)   hubimos podado [u.ˈβi.mos poˈða.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis podado [u.ˈβi.stejs poˈða.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron podado [u.ˈβje.ɾon poˈða.ðo]
Futur simple
(yo)   podaré [po.ðaˈɾe]
(tú/vos)   podarás [po.ðaˈɾas]
(él/ella/Ud.)   podará [po.ðaˈɾa]
(nosostros-as)   podaremos [po.ðaˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   podaréis [po.ðaˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   podarán [po.ðaˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré podado [a.ˈβɾe poˈða.ðo]
(tú/vos)   habrás podado [a.ˈβɾas poˈða.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá podado [a.ˈβɾa poˈða.ðo]
(nosotros-as)   habremos podado [a.ˈβɾe.mos poˈða.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis podado [a.ˈβɾejs poˈða.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán podado [a.ˈβɾan poˈða.ðo]

Conditionnel
Présent
(yo)   podaría [po.ðaˈɾi.a]
(tú/vos)   podarías [po.ðaˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   podaría [po.ðaˈɾi.a]
(nosostros-as)   podaríamos [po.ðaˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   podaríais [po.ðaˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   podarían [po.ðaˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría podado [a.ˈβɾi.a poˈða.ðo]
(tú/vos)   habrías podado [a.ˈβɾi.as poˈða.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría podado [a.ˈβɾi.a poˈða.ðo]
(nosotros-as)   habríamos podado [a.ˈβɾi.a.mos poˈða.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais podado [a.ˈβɾi.ajs poˈða.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían podado [a.ˈβɾi.an poˈða.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   pode [ˈpo.ðe]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  podes
 podés		 [ˈpo.ðes]
[poˈðes]
(él/ella/Ud.)   pode [ˈpo.ðe]
(nosostros-as)   podemos [poˈðe.mos]
(vosostros-as/os)   podéis [poˈðei̯s]
(ellos-as/Uds.)   poden [ˈpo.ðen]
Passé composé
(yo)   haya podado [ˈa.ja poˈða.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  hayas podado
 hayás podado		 [ˈa.jas poˈða.ðo]
[a.ˈjas poˈða.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya podado [ˈa.ja poˈða.ðo]
(nosotros-as)   hayamos podado [a.ˈja.mos poˈða.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis podado [a.ˈjajs poˈða.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan podado [ˈa.jan poˈða.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   podara [poˈða.ɾa]
(tú/vos)   podaras [poˈða.ɾas]
(él/ella/Ud.)   podara [poˈða.ɾa]
(nosostros-as)   podáramos [poˈða.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   podarais [poˈða.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   podaran [poˈða.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera podado [u.ˈβje.ɾa poˈða.ðo]
(tú/vos)   hubieras podado [u.ˈβje.ɾas poˈða.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera podado [u.ˈβje.ɾa poˈða.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos podado [u.ˈβje.ɾa.mos poˈða.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais podado [u.ˈβje.ɾajs poˈða.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran podado [u.ˈβje.ɾan poˈða.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   podase [poˈða.se]
(tú/vos)   podases [poˈða.ses]
(él/ella/Ud.)   podase [poˈða.se]
(nosostros-as)   podásemos [poˈða.se.mos]
(vosostros-as/os)   podaseis [poˈða.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   podasen [poˈða.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese podado [u.ˈβje.se poˈða.ðo]
(tú/vos)   hubieses podado [u.ˈβje.ses poˈða.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese podado [u.ˈβje.se poˈða.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos podado [u.ˈβje.se.mos poˈða.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis podado [u.ˈβje.sejs poˈða.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen podado [u.ˈβje.sen poˈða.ðo]
Futur
(yo)   podare [poˈða.ɾe]
(tú/vos)   podares [poˈða.ɾes]
(él/ella/Ud.)   podare [poˈða.ɾe]
(nosostros-as)   podáremos [poˈða.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   podareis [poˈða.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   podaren [poˈða.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere podado [u.ˈβje.ɾe poˈða.ðo]
(tú/vos)   hubieres podado [u.ˈβje.ɾes poˈða.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere podado [u.ˈβje.ɾe poˈða.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos podado [u.ˈβje.ɾe.mos poˈða.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis podado [u.ˈβje.ɾejs poˈða.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren podado [u.ˈβje.ɾen poˈða.ðo]

Impératif

Notes
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 		  poda
 podá		 [ˈpo.ða]
[poˈða]
(usted)   pode [ˈpo.ðe]
(nosostros-as)   podemos [poˈðe.mos]
(vosostros-as)   podad [poˈðað]
(ustedes)   poden [ˈpo.ðen]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.