Domitius
Latin
Étymologie
Adjectif
Cas | Singulier |
---|---|
Nominatif | Domitius |
Vocatif | Domitie |
Accusatif | Domitium |
Génitif | Domitiī |
Datif | Domitiō |
Ablatif | Domitiō |
Domitius \Prononciation ?\
- (Religion) Épithète, selon saint Augustin, d’une divinité qui installe la mariée chez son époux.
Cum mas et femina coniunguntur, adhibetur deus Iugatinus; sit hoc ferendum. Sed domum est ducenda quae nubit; adhibetur et deus Domiducus; ut in domo sit, adhibetur deus Domitius; ut maneat cum uiro, additur dea Manturna.
— (Augustin, De civitate Dei, VI)- Que le dieu Jugatinus préside à l’union des sexes, je le veux bien; mais il faut conduire l’épousée au toit conjugal, et voici le dieu Domiducus ; il faut l’y installer, voici le dieu Domitius ; et pour la retenir près de son mari, on appelle encore la déesse Manturna. — (trad.)
Nom propre
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | Domitius | Domitiī |
Vocatif | Domitie | Domitiī |
Accusatif | Domitium | Domitiōs |
Génitif | Domitiī | Domitiōrum |
Datif | Domitiō | Domitiīs |
Ablatif | Domitiō | Domitiīs |
Domitius \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : Domitia)
Références
- « Domitius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.