Oeneus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien Οἰνεύς, Oineús.
Nom propre
Cas | Singulier |
---|---|
Nominatif | Oeneus |
Vocatif | Oenee |
Accusatif | Oeneum |
Génitif | Oeneī |
Datif | Oeneō |
Ablatif | Oeneō |
Oeneus \Prononciation ?\ masculin singulier
Dérivés
- Oeneis
- Oenides
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | Oeneus | Oeneă | Oeneum | Oeneī | Oeneae | Oeneă |
Vocatif | Oenee | Oeneă | Oeneum | Oeneī | Oeneae | Oeneă |
Accusatif | Oeneum | Oeneăm | Oeneum | Oeneōs | Oeneās | Oeneă |
Génitif | Oeneī | Oeneae | Oeneī | Oeneōrŭm | Oeneārŭm | Oeneōrŭm |
Datif | Oeneō | Oeneae | Oeneō | Oeneīs | Oeneīs | Oeneīs |
Ablatif | Oeneō | Oeneā | Oeneō | Oeneīs | Oeneīs | Oeneīs |
Oeneus \Prononciation ?\
- D’Œnée.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
Références
- « Oeneus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.