Stercutus
Latin
Étymologie
- De stercus (« fumier »).
Nom commun
Cas | Singulier |
---|---|
Nominatif | Stercutus |
Vocatif | Stercute |
Accusatif | Stercutum |
Génitif | Stercutī |
Datif | Stercutō |
Ablatif | Stercutō |
Stercutus \Prononciation ?\ masculin
- (Religion) Divinité du fumier selon Macrobe.
Hunc Romani etiam Stercutum vocant, quod primus stercore fecunditatem agris conparaverit. Regni eius tempora felicissima feruntur, cum propter rerum copiam tum quod nondum quisquam servitio vel libertate discriminabatur: quae res intellegi potest, quod Saturnalibus tota servis licentia permittitur.
— (Macrobe, Saturnalia.)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Variantes
- Sterculius, chez Tertullien
- Stercenius, chez Servius
- Sterces, chez Auguste
Références
- « Stercutus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 1477)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.