aŭtonoma
Espéranto
Étymologie
- Du français autonome, de l'français autonomous.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | aŭtonoma \aw.to.ˈno.ma\ |
aŭtonomaj \aw.to.ˈno.maj\ |
| Accusatif | aŭtonoman \aw.to.ˈno.man\ |
aŭtonomajn \aw.to.ˈno.majn\ |
aŭtonoma \aw.to.ˈno.ma\ mot-racine 4OA
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « aŭtonoma [Prononciation ?] »
- France : écouter « aŭtonoma [Prononciation ?] »
Voir aussi
- aŭtonomeco sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto)
Bibliographie
- E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (selon Retavortaro)
- aŭtonoma sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- aŭtonoma sur le site Reta-vortaro.de (RV)
- Racine "aŭtonom-" présente dans la 4a Oficiala Aldono de 1929 (R de l’Akademio de Esperanto).
- Racine "-a" présente dans le dictionnaire des racines « Universala Vortaro » ( de l’Akademio de Esperanto).
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.