aŭtoritato

De l’allemand Autorität

aŭtoritato \aw.to.ri.ˈta.to\ mot-racine issu de l’Antaŭparolo {1OA, fond. grâce à 7OA }

1. Autorité.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
2. Pouvoir.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

• (1) aŭtoritateco : qualité d’auteur

Académique:

• aŭtoritata (composition de racines de l’Antaŭparolo) : autoritaire, qui fait autorité

Autres:

• aŭtoritatulo : autorité (personne)
• senaŭtoritata : sans autorité
• aŭtoritatismo : autoritarisme

• France : écouter « aŭtoritato [Prononciation ?] »
• France (Toulouse) : écouter « aŭtoritato [Prononciation ?] »

• E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (vérifié)
• aŭtoritato sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
• aŭtoritato sur le site Reta-vortaro.de (RV)
• Racine "aŭtoritat" présente dans la 1a Oficiala Aldono de 1909 fondamentalisée par la 7a Oficiala Aldono (R de l’Akademio de Esperanto).
• Racine "-o" présente dans le dictionnaire des racines « Universala Vortaro » ( de l’Akademio de Esperanto).