abjurateur
Français
Étymologie
- Du latin abjurator.
Adjectif
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Masculin | abjurateur \ab.ʒy.ʁa.tœʁ\ |
abjurateurs \ab.ʒy.ʁa.tœʁ\ |
Féminin | abjuratrice \ab.ʒy.ʁa.tʁis\ |
abjuratrices \ab.ʒy.ʁa.tʁis\ |
abjurateur \ab.ʒy.ʁa.tœʁ\
Traductions
Nom commun
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Masculin | abjurateur \ab.ʒy.ʁa.tœʁ\ |
abjurateurs \ab.ʒy.ʁa.tœʁ\ |
Féminin | abjuratrice \ab.ʒy.ʁa.tʁis\ |
abjuratrices \ab.ʒy.ʁa.tʁis\ |
abjurateur \ab.ʒy.ʁa.tœʁ\
- Personne qui abjure.
Les abjurateurs du papisme, les protestants.
Prononciation
- La prononciation \abʒyʁatœʁ\ rime avec les mots qui finissent en \œʁ\.
- France (Lyon) : écouter « abjurateur [abʒyʁatœʁ] »
- France : écouter « abjurateur [abʒyʁatœʁ] »
- Mulhouse (France) : écouter « abjurateur [abʒyʁatœʁ] »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.