adouée

Français

Forme d’adjectif

Singulier Pluriel
Masculin adoué
\a.dwe\
adoués
\a.dwe\
Féminin adouée
\a.dwe\
adouées
\a.dwe\

adouée \a.dwe\

  1. Féminin singulier de adoué.

Gallo

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Singulier Pluriel
Masculin adouë
\Prononciation ?\
adouës
\Prononciation ?\
Féminin adouée
\Prononciation ?\
adouées
\Prononciation ?\

adouée \Prononciation ?\ féminin (graphie ABCD)

  1. (Rare) (Loire-Atlantique) Concubine.

Forme de verbe

Singulier Pluriel
Masculin adouë
\Prononciation ?\
adouës
\Prononciation ?\
Féminin adouée
\Prononciation ?\
adouées
\Prononciation ?\

adouée \Prononciation ?\ (graphie ABCD)

  1. Participe passé féminin singulier de adouer.

Références

  • Régis Auffray, Le petit Matao, Rue des Scribes, 2007, ISBN 978-2-906064-64-5, page 75
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.