adversatrice

Français

Étymologie

(Date à préciser) Du latin adversatrix.

Forme d’adjectif

Singulier Pluriel
Masculin adversateur
\ad.vɛʁ.sa.tœʁ\
adversateurs
\ad.vɛʁ.sa.tœʁ\
Féminin adversatrice
\ad.vɛʁ.sa.tʁis\
adversatrices
\ad.vɛʁ.sa.tʁis\

adversatrice \ad.vɛʁ.sa.tʁis\

  1. Féminin singulier de adversateur.
    • Si l’on n’est point exclu de cette ambiance — ostensible pour ceux qui en sont pénétrés — par des inaptitudes inféodées en principe à l’Individualité ou, une Idiosyncrasie Congénitale voire même une obstination adversatrice, contendante à la Raison d’Art [corrigé voir en voire].  (Georges Docquois, Le Congrès des poètes : Août 1894, Collection XIX, 2015  lire en ligne)

Prononciation

  • La prononciation \ad.vɛʁ.sa.tʁis\ rime avec les mots qui finissent en \is\.

Latin

Forme de nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif adversatrix adversatricēs
Vocatif adversatrix adversatricēs
Accusatif adversatricem adversatricēs
Génitif adversatricis adversatricum
Datif adversatricī adversatricibus
Ablatif adversatricĕ adversatricibus

adversatrice \ad.u̯er.saːˈtriː.ke\ féminin

  1. Ablatif singulier de adversatrix.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.