altare
: Altare
Italien
Étymologie
- Du latin altare.
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
altare \al.ˈta.re\ |
altari \al.ˈta.ri\ |
altare \al.ˈta.re\ masculin
- (Religion, Christianisme) Autel.
- Un altare è un luogo in cui si compie un sacrificio o rito religioso.
Dérivés
- altarino (« petit autel »)
Latin
Étymologie
- Variante de altarium.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | altare | altaria |
Vocatif | altare | altaria |
Accusatif | altare | altaria |
Génitif | altaris | altarium |
Datif | altarī | altaribus |
Ablatif | altarē | altaribus |
altare \Prononciation ?\ neutre
- (Religion) Autel juif ou chrétien.
aedificavitque Moses altare et vocavit nomen eius Dominus exaltatio mea dicens quia manus solii Domini et bellum Dei erit contra Amalech a generatione in generationem.
— (Exodus, 17, 15-16)- Moïse bâtit un autel, et lui donna pour nom : l’Éternel ma bannière. Il dit : Parce que la main a été levée sur le trône de l’Éternel, il y aura guerre de l’Éternel contre Amalek, de génération en génération.
Synonymes
- (Religion romaine) ara
Dérivés dans d’autres langues
Voir aussi
- altare sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références
- « altare », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Vieil anglais
Étymologie
- Du latin altare.
Synonymes
Références
- John R. Clark Hall, A Concise Anglo-Saxon Dictionary, 1916, 373 pages, page 16 → [version en ligne]
- « altare » dans Joseph Bosworth, Thomas Northcote Toller, An Anglo-Saxon dictionary, based on the manuscript collections of the late Joseph Bosworth, 1921
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.