anduilhenn

Breton

Étymologie

Dérivé de anduilh, avec le suffixe -enn.

Forme de nom commun

Collectif Singulatif Pluriel
anduilh anduilhenn anduilhennoù

anduilhenn \ãnˈdy.ljɛn\ \ãnˈdy.ʎɛn\ féminin

  1. (Cuisine) Singulatif de anduilh.
    • Hep kemerout amzer d’e zemata, e cʼhoulennas outañ, trubuilhet holl, petra e oa deuet an anduilhenn da vezañ.  (Yeun ar Gow, Anduilhenn an Urcher, in Kontadennoù Kernev - Levrenn 1, Al Liamm, 1998, page 186)
      Sans prendre le temps de lui dire bonjour, il lui demanda, tout troublé, ce qu’était devenue l’andouille.

Dérivés

Références

  • Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 75b
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.