araogenn

Breton

Étymologie

Dérivé de araog devant »), avec le suffixe -enn.

Nom commun

Singulier Pluriel
araogenn araogennoù

araogenn \a.ˈrɔː.ɡɛn\ féminin

  1. (Grammaire) Préposition.
    • 581. An araogenn, evel m’hel lavar an anv, a zo ur ger hag a vez lakaet dirak ur gell all : anv-kadarn, anv-verb, anv-gwan pe adverb evit e liammañ e doare pe zoare ouzh ur ger all a zeu a-raok.  (Frañsez Kervella, Yezhadur bras ar brezhoneg, SKRIDOU BREIZH, LA BAULE, 1947, page 333)
      581. La préposition, comme le nom l’indique, est un mot que l’on place devant un autre mot : substantif, infinitif, adjectif ou adverbe pour le relier d’une façon ou une autre à un autre mot qui précède.

Dérivés

  • araogennadur
  • araogennañ
  • araogennet
  • araogenniñ

Voir aussi

  • araogenn sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton) 

Références

  • « araogenn f. » dans François Vallée, Grand dictionnaire français-breton, Édition de l'Impression commerciale de Bretagne, Rennes, 1931-1933, 817 pages, page 588a
  • Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 41a
  • Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 1074b
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.