astronoma

Voir aussi : astrònoma

Italien

Étymologie

Du latin astronomus.

Nom commun

Singulier Pluriel
astronoma
\Prononciation ?\
astronome
\Prononciation ?\

astronoma \Prononciation ?\ féminin (pour un homme, on dit : astronomo)

  1. Femme astronome.

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Same du Nord

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif astronoma astronomat
Accusatif
Génitif
astronoma astronomaid
Illatif astronomii astronomaide
Locatif astronomas astronomain
Comitatif astronomain astronomaiguin
Essif astronoman
Avec suffixes
possessifs
Singulier Duel Pluriel
1re personne astronoman astronomame astronomamet
2e personne astronomat astronomade astronomadet
3e personne astronomas astronomaska astronomaset

astronoma /ˈɑstronomɑ/

  1. Astronome.
    • Jagi 1932 astronoma Jan Oort čuoččuhii, ahte lea áican sevdnjes ávdnasa Lodderáidalasas.  (mv.helsinki.fi)
      En 1932, l’astronome Jan Oort affirma qu’il avait détecté de la matière noire dans la Voie lactée.

Forme de nom commun

Avec suffixes
possessifs
Singulier Duel Pluriel
1re personne astronoman astronomame astronomamet
2e personne astronomat astronomade astronomadet
3e personne astronomas astronomaska astronomaset

astronoma /ˈɑstronomɑ/

  1. Génitif singulier de astronoma.
  2. Accusatif singulier de astronoma.

Slovène

Forme de nom commun

astronoma \Prononciation ?\ masculin animé

  1. Accusatif singulier de astronom.
  2. Génitif singulier de astronom.
  3. Nominatif duel de astronom.
  4. Accusatif duel de astronom.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.