braç

Voir aussi : brac, brać, bràc

Ancien français

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

braç *\Prononciation ?\ masculin

  1. Variante de bras.

Catalan

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Singulier Pluriel
braç
\Prononciation ?\
braços
\Prononciation ?\

braç \Prononciation ?\ masculin

  1. Bras.
    • Els monos tenen els braços llargs.
      Les singes ont les bras longs.

Prononciation

Occitan

Étymologie

Du latin bracchium.

Nom commun

Singulier Pluriel
braç
\ˈbɾas\
braces
\ˈbɾases\

braç \ˈbɾas\ masculin (graphie normalisée)

  1. (Anatomie) Bras.
    • L'auriá ben volguda reténer, la prene entre sos braces.  (Andrieu Lagarda, Tres palometas blancas, 2003 [1])
      Il aurait bien voulu la retenir, la prendre entre ses bras.

Notes

  • En provençal, le pluriel est identique au singulier.
    • Vos dire que siáu secat es ren, lei braç me tòmban dei mans, aquò n'es a virar a la chauchavièlha, un de mai !  (Florian Vernet, Popre ficcion, 2001 [1])
      Vous dire que je suis séché n’est rien, les bras m’en tombent (littéralement : me tombent des mains), cela est en train de tourner au cauchemar, un de plus !
    • Me moriguèt entre lei braç.  (Pèire Pessamessat, Viatge au fons de la mitologia, 2008 [1])
      Elle mourut entre mes bras.

Dérivés

Prononciation

  • France (Béarn) : écouter « braç [ˈbɾas] »

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.