cansoun

Occitan

Étymologie

(Sens 1) (XIe siècle) Du latin cantio ou canticum.

Nom commun

Singulier Pluriel
cansoun
\kanˈsu\
cansouns
\kanˈsus\

cansoun [kanˈsu] féminin (graphie mistralienne)

  1. Chanson, pièce de vers qu’on chante et dont les stances se nomment couplets.
    • Aquèu vin a de cansoun dins lou vèntre
      se dit d’un vin généreux
    • Es la cansoun de l’Agnèu Blanc, la cansoun de Racho-Poulet
      c’est la chanson du ricochet, ce sont des rengaines
    • Noun canto pas li cansoun de soun paire.  (Proverbe)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
    • Quau saup qu’uno cansoun, n’a qu’un sòu.  (Proverbe)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
    • Sabes qu’uno cansoun, n’auras qu’un tros de pan (ou qu'un pata).  (Proverbe)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
  2. Chez les troubadours, poème qui devait être chanté, poème héroïque, poésie consacrée à la louange ou à l’amour.
  3. Sornettes, contes frivoles.

Dérivés

  • cansoun d’amour (chanson d’amour)
  • cansoun de taulo (chanson à boire)
  • cansoun guerriero (chanson guerrière)
  • cansoun peludo (chanson leste)

Variantes orthographiques

Variantes dialectales

  • cansou (languedocien)
  • chansou (limousin)
  • chansoun (auvergnat)

Prononciation

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.