charakter

Voir aussi : Charakter

Polonais

Étymologie

Du latin character.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif charakter charaktery
Vocatif charakterze charaktery
Accusatif charakter charaktery
Génitif charakteru charakterów
Locatif charakterze charakterach
Datif charakterowi charakterom
Instrumental charakterem charakterami

charakter \xaˈraktɛr\ masculin inanimé

  1. (Psychologie) Caractère.
    • Maria ma okropny charakter, trudno z nią mieszkać.
      Marie a un caractère affreux, c'est dur de vivre avec elle.

Synonymes

Dérivés

  • charakterystyczny

Voir aussi

  • charakter sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais) 

Références

    Tchèque

    Étymologie

    Du latin character.

    Nom commun

    Cas Singulier Pluriel
    Nominatif charakter charaktery
    Génitif charakteru charakterů
    Datif charakteru charakterům
    Accusatif charakter charaktery
    Vocatif charaktere charaktery
    Locatif charakteru charakterech
    Instrumental charakterem charaktery

    charkater \xaraktɛr\ masculin inanimé

    1. Caractère.
      • Výraz odér má spíše charakter ambivalentní: může označovat silnou příjemnou vůni, ale často se užívá v ironickém významu pro nepříjemný zápach.
        La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

    Synonymes

    Apparentés étymologiques

    Prononciation

    Références

    • charakter sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque) 
    Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.