circulatrice

Français

Forme d’adjectif

Singulier Pluriel
Masculin circulateur
\siʁ.ky.la.tœʁ\
circulateurs
\siʁ.ky.la.tœʁ\
Féminin circulatrice
\siʁ.ky.la.tʁis\
circulatrices
\siʁ.ky.la.tʁis\

circulatrice \siʁ.ky.la.tʁis\

  1. Féminin singulier de circulateur.
    • les globes supérieurs à Mercure, étant moins fortement attirés par la masse solaire que ne l’est cette planète, pouvaient résister à cette attraction avec une force circulatrice moindre que celle dont Mercure devait être animé pour ne pas tomber sur l’astre central ;  (Joseph-Michel de La Codre de Beaudreuil, Les desseins de Dieu, Didier et Cie, 1866, page 299)

Prononciation

  • La prononciation \siʁ.ky.la.tʁis\ rime avec les mots qui finissent en \is\.
  • Paris (France) : écouter « circulatrice [Prononciation ?] »

Latin

Forme de nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif circulātrīx circulātrīcēs
Vocatif circulātrīx circulātrīcēs
Accusatif circulātrīcem circulātrīcēs
Génitif circulātrīcis circulātrīcum
Datif circulātrīcī circulātrīcibus
Ablatif circulātrīcĕ circulātrīcibus

circulātrīcĕ \kir.ku.laːˈtriː.ke\ féminin

  1. Ablatif singulier de circulatrix.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.