cohabitatio

Latin

Étymologie

Dérivé de cohabitatus, avec le suffixe -io.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif cohabitatio cohabitationēs
Vocatif cohabitatio cohabitationēs
Accusatif cohabitationem cohabitationēs
Génitif cohabitationis cohabitationum
Datif cohabitationī cohabitationibus
Ablatif cohabitationĕ cohabitationibus

cohabitatio \Prononciation ?\ féminin

  1. Cohabitation.
    • "D... tempore, quum libidinibus valde afficeretur, decem vel quindecim cohabitationes per 24 horas exegit, neque tamen cupiditates suas satiavit.  (Krafft-Ebing, Psychopathia sexualis, éd. Pocket, 1950, tome I, page 177)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.