comestio
Ancien occitan
Étymologie
- Du latin comestio.
Références
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Latin
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | comestio | comestionēs |
Vocatif | comestio | comestionēs |
Accusatif | comestionem | comestionēs |
Génitif | comestionis | comestionum |
Datif | comestionī | comestionibus |
Ablatif | comestionĕ | comestionibus |
comestio \Prononciation ?\ féminin
- Manger, action de manger.
Coctum [quasi coactum, id est ab igne vel aqua violenti modo actum usuque comestionis aptum]. Sed et multi temporis aliquid coctum vocatur.
— (Isidore de Séville, Etymologiarum libri)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Synonymes
- comestura
Dérivés dans d’autres langues
Références
- « comestio », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « comestio », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.