corrector

Anglais

Étymologie

Du latin corrector.

Nom commun

SingulierPluriel
corrector
\Prononciation ?\
correctors
\Prononciation ?\

corrector \Prononciation ?\

  1. Correcteur.

Prononciation

Espagnol

Étymologie

Du latin corrector.

Nom commun

corrector \Prononciation ?\

  1. Correcteur.

Latin

Étymologie

Dérivé de correctus, avec le suffixe -tor → voir co- et rector.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif corrector correctorēs
Vocatif corrector correctorēs
Accusatif correctorem correctorēs
Génitif correctoris correctorum
Datif correctorī correctoribus
Ablatif correctorĕ correctoribus

corrector \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : correctrix)

  1. Correcteur, celui qui redresse, qui corrige.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

Références

Néerlandais

Étymologie

Du latin corrector.

Nom commun

Nombre Singulier Pluriel
Nom corrector correctors
correctoren
Diminutif

corrector \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : correctrice)

  1. Correcteur.

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 93,5 % des Flamands,
  • 95,1 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]

Portugais

Étymologie

Du latin corrector.

Adjectif

Singulier Pluriel
Masculin corrector correctores
Féminin correctora correctoras

corrector \Prononciation ?\ masculin

  1. Correcteur.
    • princípio corrector.
      principe correcteur.
    • medidas correctoras.
      mesures correctrices.

Variantes

Nom commun 1

SingulierPluriel
corrector correctores

corrector \Prononciation ?\ masculin

  1. Correcteur, logiciel de correction automatique de l’orthographe.
    • corrector ortográfico e sintáctico.
      correcteur orthographique et syntaxique.
  2. Correcteur, produit de beauté qui cache les imperfections.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Nom commun 2

SingulierPluriel
corrector correctores

corrector \Prononciation ?\ masculin (féminin : correctora)

  1. Correcteur, personne qui corrige les fautes dans un document.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

Apparentés étymologiques

Voir aussi

  • corrector sur l’encyclopédie Wikipédia (en portugais) 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.