curtus

Latin

Étymologie

De l’indo-européen commun *(s)ker-[1] couper ») qui donne aussi corium, scortum peau, cuir »), cortex écorce ») et caro chair »).

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif curtus curtă curtum curtī curtae curtă
Vocatif curte curtă curtum curtī curtae curtă
Accusatif curtum curtăm curtum curtōs curtās curtă
Génitif curtī curtae curtī curtōrŭm curtārŭm curtōrŭm
Datif curtō curtae curtō curtīs curtīs curtīs
Ablatif curtō curtā curtō curtīs curtīs curtīs

curtus \Prononciation ?\ masculin

  1. Écourté, tronqué, diminué, circoncis, châtré.
    • curtus equus
      cheval castré.
  2. Imparfait, incomplet.

Dérivés

  • curto raccourcir »)
    • decurto tronquer, raccourcir »)
      • decurtatio mutilation »)

Dérivés dans d’autres langues

Références

  1. Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.