cyff

Gallois

Étymologie

Du moyen gallois kyff, issu de proto-brittonique *kɨf, emprunté au latin cippus qui a donné le français cep.
Apparenté au moyen breton queff, au breton kef et au moyen irlandais cepp.

Nom commun

Singulier Pluriel 1 Pluriel 2
Non muté cyff cyffion cyffiau
Lénition gyff gyffion gyffiau
Nasalisation nghyff nghyffion nghyffiau
Spirantisation chyff chyffion chyffiau

cyff \kɨːf\

  1. (Botanique) Tronc.
    • Yn bwysicach, mae fel arfer gan goeden ganghennau eilaidd â gynhelir gan un prif cyff neu foncyff.  (Coeden sur l’encyclopédie Wikipédia (en gallois) )
      Plus important encore, un arbre a généralement des branches secondaires soutenues par un seul membre principal ou tronc.

Dérivés

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.