dialektiko
Espéranto
Étymologie
- Du latin dialectica, lui-même issu du grec ancien διαλεκτική, dialektikê. (c. 1150)
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | dialektiko \di.a.lek.ˈti.ko\ |
dialektikoj \di.a.lek.ˈti.koj\ |
Accusatif | dialektikon \di.a.lek.ˈti.kon\ |
dialektikojn \di.a.lek.ˈti.kojn\ |
dialektikto \di.a.lek.ˈti.ko\ mot-racine 2OA
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « dialektiko [Prononciation ?] »
Voir aussi
- dialektiko sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto)
Bibliographie
- E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
- dialektiko sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- dialektiko sur le site Reta-vortaro.de (RV)
- Racine "dialektik-" présente dans la 2a Oficiala Aldono de 1919 (R de l’Akademio de Esperanto).
- Racine "-o" présente dans le dictionnaire des racines « Universala Vortaro » ( de l’Akademio de Esperanto).
Ido
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
dialektiko \Prononciation ?\ |
dialektiki \Prononciation ?\ |
dialektiko \dja.lɛk.ˈti.kɔ\
Slovène
Forme de nom commun
dialektiko \Prononciation ?\ féminin
- Accusatif singulier de dialektika.
- Instrumental singulier de dialektika.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.