diganit
Breton
Forme de préposition
Personne | Forme |
---|---|
1re du sing. | diganin |
2e du sing. | diganit |
3e masc. du sing. | digantañ |
3e fém. du sing. | diganti |
1re du plur. | diganimp ou diganeomp |
2e du plur. | diganeocʼh |
3e du plur. | diganto ou digante |
Impersonnel | diganeor |
diganit \diɡãˈnit\
- Deuxième personne du singulier de la préposition digant.
— Ur servij a bouez bras am eus da cʼhoulenn diganit, Sezni.
— (Youenn Drezen, Sizhun ar breur Arturo, Éditions Al Liamm, 1971, page 75)- — Jʼai un service très important à te demander, Sezni.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.