digeriñ

Voir aussi : digêriñ

Breton

Étymologie

Du moyen breton digueriff.
Mentionné dans le grand dictionnaire français-breton de François Vallée (1931, page 521b) : digeri.

Verbe

Mutation Infinitif
Non muté digeriñ
Adoucissante zigeriñ
Durcissante tigeriñ

digeriñ \diˈɡeːrĩ\ intransitif-transitif (voir la conjugaison), base verbale digor- (pronominal : en em zigeriñ)

  1. Ouvrir.
    • Digeriñ a ran ar pakad sigaretennoù.  (Yann Gerven, Brestiz o vreskenn, Al Liamm, 1986, page 72)
      J’ouvre le paquet de cigarettes.
    • Peurliesañ ez errue Herri re abred, rak ar burev ne zigore nemet da eizh eur.  (Roparz Hemon, Nenn Jani, Éditions Al Liamm, 1974, page 96)
      La plupart du temps Henri arrivait trop tôt, car le bureau n’ouvrait qu’à huit heures.

Variantes

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.