eloquente

Italien

Étymologie

Du latin eloquens.

Adjectif

Singulier Pluriel
eloquente
\e.lo.ˈkwen.te\
eloquenti
\e.lo.ˈkwen.ti\

eloquente \e.lo.ˈkwen.te\

  1. Éloquent, qui a de l’éloquence, du talent à s’exprimer, en parlant d’une personne.

Portugais

Étymologie

Du latin eloquens.

Adjectif

SingulierPluriel
eloquente eloquentes

eloquente \i.lu.kwˈẽ.tɨ\ (Lisbonne) \e.lo.kwˈẽj.tʃi\ (São Paulo) masculin

  1. Éloquent.
    • um silêncio eloquente.
      un silence éloquent.
    • discursos eloquentes.
      discours éloquents.
    • uma oradora eloquente.
      une oratrice éloquente.
    • palavras eloquentes.
      paroles éloquentes.

Variantes

Dérivés

Apparentés étymologiques

  • eloquência

Prononciation

Références

  • « eloquente », dans Portal da linguá portuguesa: Dicionário Fonético, Instituto de linguística teórica e computacional (ILTeC), de Simone Ashby ; Sílvia Barbosa ; Silvia Brandão ; José Pedro Ferreira ; Maarten Janssen ; Catarina Silva ; Mário Eduardo Viaro (2012), “A Rule Based Pronunciation Generator and Regional Accent Databank for Portuguese”, in Proceedings of Interspeech 2012, ISCA’s 13th Annual Conference, Portland, OR, USA, September 9-13, 2012, International Speech Communication Association, p. 1886-1887 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.