en hon enep
Breton
Forme de locution prépositive
Personne | Forme 1 | Forme 2 |
---|---|---|
1re du sing. | em enep | a-enep din |
2e du sing. | ez enep | a-enep dit |
3e masc. du sing. | en e enep | a-enep dezhañ |
3e fém. du sing. | en he enep | a-enep dezhi |
1re du plur. | en hon enep | a-enep dimp ou a-enep deomp |
2e du plur. | en hocʼh enep | a-enep deocʼh |
3e du plur. | en o enep | a-enep dezho ou a-enep dezhe |
Impersonnel | en enep | a-enep deor |
en hon enep \en‿ɔ̃n‿ˈẽː.nɛp\
- Première personne du pluriel de la préposition a-enep.
Mat eo, evelkent, ha daoust deoc'h da vezañ kemeret an armoù en hon enep, e rankan anzav ez oc'h un den leal hag ur soudard kalonek.
— (Yeun ar Gow, Cʼhoar Soudard Kiberen, in Al Liamm, no 115, mars-avril 1966, page 124)- C'est bon, cependant, et bien que ayez pris les armes contre nous, je dois avouer que vous êtes une personne loyale et un soldat courageux.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.