en hon enep

Breton

Forme de locution prépositive

Personne Forme 1 Forme 2
1re du sing. em enep a-enep din
2e du sing. ez enep a-enep dit
3e masc. du sing. en e enep a-enep dezhañ
3e fém. du sing. en he enep a-enep dezhi
1re du plur. en hon enep a-enep dimp
ou a-enep deomp
2e du plur. en hocʼh enep a-enep deocʼh
3e du plur. en o enep a-enep dezho
ou a-enep dezhe
Impersonnel en enep a-enep deor

en hon enep \en‿ɔ̃n‿ˈẽː.nɛp\

  1. Première personne du pluriel de la préposition a-enep.
    • Mat eo, evelkent, ha daoust deoc'h da vezañ kemeret an armoù en hon enep, e rankan anzav ez oc'h un den leal hag ur soudard kalonek.  (Yeun ar Gow, Cʼhoar Soudard Kiberen, in Al Liamm, no 115, mars-avril 1966, page 124)
      C'est bon, cependant, et bien que ayez pris les armes contre nous, je dois avouer que vous êtes une personne loyale et un soldat courageux.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.