errans

Français

Forme d’adjectif

errans \ɛ.ʁɑ̃\

  1. (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Ancien masculin pluriel de errant.

Forme de nom commun

errans \ɛ.ʁɑ̃\ masculin

  1. (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Ancien pluriel de errants.
  2. (Droit) Celui qui invoque l’erreur.

Prononciation

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Latin

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif errans errans errans errantēs errantēs errantia
Vocatif errans errans errans errantēs errantēs errantia
Accusatif errantem errantem errans errantēs errantēs errantia
Génitif errantis errantis errantis errantium errantium errantium
Datif errantī errantī errantī errantibus errantibus errantibus
Ablatif errantī errantī errantī errantibus errantibus errantibus

errans \Prononciation ?\

  1. Participe présent de erro.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.