etica

Voir aussi : ética, ètica

Italien

Étymologie

Du latin ethĭca, dérivé du grec ancien ἠθική, êthikê.

Nom commun

Singulier Pluriel
etica
\ˈɛ.ti.ka\
etiche
\ˈɛ.ti.ke\

etica \ˈɛ.ti.ka\ féminin

  1. Éthique.
    • etica religiosa
      éthique religieuse.
    • etica politica
      éthique politique.

Forme d’adjectif

Singulier Pluriel
Masculin etico
\ˈɛ.ti.ko\
etici
\ˈɛ.ti.t͡ʃi\
Féminin etica
\ˈɛ.ti.ka\
etiche
\ˈɛ.ti.ke\

etica \ˈɛ.ti.ka\

  1. Féminin singulier de etico.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

Prononciation

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Voir aussi

  • etica sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien) 
  • etica dans le recueil de citations Wikiquote (en italien) 

Roumain

Forme d’adjectif

Adjectif
4 formes
Singulier Pluriel
Masculin
Neutre
Féminin Masculin Féminin
Neutre
Nominatif
Accusatif
Indéfini etic etică etici etice
Défini eticul etica eticii eticele
Datif
Génitif
Indéfini etic etice etici etice
Défini eticului eticei eticilor eticelor

etica \Prononciation ?\ féminin singulier

  1. Cas nominatif et accusatif féminin singulier défini de etic.

Forme de nom commun

féminin Singulier Pluriel
casnon articuléarticulénon articuléarticulé
Nominatif
Accusatif
etică etica etici eticile
Datif
Génitif
etici eticii etici eticilor
Vocatif etico etico

etica \Prononciation ?\ féminin singulier

  1. Cas nominatif et accusatif articulé singulier de etică.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.