excubitus

Latin

Étymologie

Déverbal de excubo, dérivé de excubitum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif excubitus excubitūs
Vocatif excubitus excubitūs
Accusatif excubitum excubitūs
Génitif excubitūs excubituum
Datif excubitūi
ou excubitū
excubitibus
Ablatif excubitū excubitibus

excubitus \Prononciation ?\ masculin

  1. Faction.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif excubitus excubită excubitum excubitī excubitae excubită
Vocatif excubite excubită excubitum excubitī excubitae excubită
Accusatif excubitum excubităm excubitum excubitōs excubitās excubită
Génitif excubitī excubitae excubitī excubitōrŭm excubitārŭm excubitōrŭm
Datif excubitō excubitae excubitō excubitīs excubitīs excubitīs
Ablatif excubitō excubitā excubitō excubitīs excubitīs excubitīs

excubitus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de excubo.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.