ezhommeg

Breton

Étymologie

(1530)[1] Dérivé de ezhomm besoin »), avec le suffixe -eg.

Nom commun

Singulier Pluriel
ezhommeg ezhommeien

ezhommeg \e.ˈzɔ̃mː.ek\ masculin

  1. Indigent, nécessiteux.
    • Ali Baba, emezañ pa zegouezhas e ti hemañ, gwall-sioul e vezit diwar-benn ho marcʼhadoù ; da baour ha da ezhommeg e klaskit tremen ha cʼhwi o vuzuliata an aour !  (Jakez Konan, Ali Baba hag an daou-ugent laer, in Al Liamm, no 36 , 1953, page 18)
      Ali Baba, dit-il en arrivant chez lui, tu es bien discret sur tes marchandises ; tu essayes de passer pour pauvre et misérable et tu mesures l’or !
    • Tu ez eus da lavarout ez eo dre zegouezh e tizolo an ezhommeg anv e ezhomm : pa cʼhoarvez dezhañ e walcʼhañ ez anavez ster ar goulenn ez eo ; dre vuhezañ ar gwalcʼhadur eo e tro an anaoudegezh dangorel anezhañ en un anaoudegezh ergorel.  (Petra eo ar framm ?, in Emsav, no 14, février 1968)
      On peut dire que c’est par hasard que le nécessiteux découvre le nom de son besoin : c’est quand il lui arrive de l’assouvir qu’il connaît la signification de la demande ; c’est par le vécu de l’assouvissement que la connaissance subjective de celui-ci se change en connaissance objective.
    • Pa ’n em gavont en o unan-kaer e sant mat an ezhommeien nevez-se int bet lakaet er-maez a-fetepans-kaer.  (Joel Donnart, En tu all d’ar cʼheuz, in Bremañ, no 130/131, juillet-août 1992, page 7)
      Quand ils se retrouvent complètement seuls, ces nouveaux indigents sentent bien qu’ils ont été exclus intentionnellement.

Références

  1. Martial Ménard, Devri : Le dictionnaire diachronique du breton, 2018 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.