feum

Voir aussi : feüm

Français

Étymologie

Apocope de feumeu, reverlanisation de meuf, verlan de femme.

Nom commun

SingulierPluriel
feum feums
\fœm\

feum \fœm\ féminin

  1. Femme, meuf.


Traductions

Prononciation

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Gaélique écossais

Étymologie

Du vieil irlandais feidm effort »), issu lui-même de proto-celtique *wédes-men- besoin, service ») et issu de l'indo-européen commun *wed.

Nom commun

feum \feːm\ masculin, génitif singulier feuma ou fèim.

  1. Besoin, nécessité.
    ann 'am fheum
    en cas de besoin
    'S e am feum a thug air sin a dhèanamh.
    une nécessité absolue lui a fait faire cela.
  2. Usage, utilité.
    Chan eil feum annad.|
    Il est inutile que tu sois là.
    Dè is feum dha?
    À quoi cela sert-il ?
  3. Pauvreté.
  4. Valeur.
  5. Occasion.

Dérivés

  • dèan feum de
  • feumach
  • feumail
  • gun fheum
  • mì-fheum

Références

  • Edward Dwelly, Faclair Gàidhlig gu Beurla le Dealbhan/The Illustrated Scottish Gaelic-English Dictionary, 1911 → consulter cet ouvrage
  • « feidm » dans le Dictionary of the Irish Language, Royal Irish Academy, 1913–1976.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.