ganin

Breton

Forme de préposition

Personne Forme
1re du sing. ganin
2e du sing. ganit
3e masc. du sing. gantañ
3e fém. du sing. ganti
1re du plur. ganimp
ou ganeomp
2e du plur. ganeocʼh
3e du plur. ganto
ou gante
Impersonnel ganeor

ganin \ɡãˈnĩːn\

  1. Première personne du singulier de la préposition gant.
    • Teurvezout a reas va rener da zont chom ur pennadig da zivizout ganin, [...].  (Jarl Priel, Va zammig buhez, Éditions Al Liamm, 1954, page 81)
      Mon futur patron daigna rester discuter un petit moment avec moi, [...].

Variantes dialectales

Forme de verbe

Mutation Forme
Non muté kanin
Adoucissante ganin
Spirante cʼhanin

ganin \ˈɡãː.nĩn\

  1. Forme mutée de kanin par adoucissement (k > g).

Prononciation

Prononciation audio manquante. (Ajouter un fichier ou en enregistrer un avec Lingua Libre )

Paronymes

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.