gellout
Breton
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
gellout [1] \ˈɡɛlːut\ intransitif (voir la conjugaison), base verbale gell-
- Pouvoir (tous sens).
Atersiñ a rejont hemañ hep gellout e lakaat da rannañ an disterañ ger.
— (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, page 21)- Ils interrogèrent celui-ci sans pouvoir le faire prononcer la moindre parole.
— [...]. Mes penaos e raimp evit kas an aotrou Poullaouek d’al lestr, ha gellout her c’huzhat ouzh ar valtouterien ?
— (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 159)- — [...]. Mais comment ferons-nous pour conduire l’abbé Poullaouec au vaisseau, et pouvoir le cacher aux douaniers ?
Variantes orthographiques
Prononciation
- Carhaix-Plouguer (France) : écouter « gellout [Prononciation ?] » (niveau moyen)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.